شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۹ – ۱۲:۵۲ روان‌شناسی مجلس یازدهم
مجلس یازدهم یکی از عرصه‌های حضور همان بچه‌های دیروز و جوانان امروز است. کسانی که در مهم‌ترین نهاد تصمیم‌سازی کشور گرد آمده‌اند، اما هنوز یاد نگرفته‌اند که چطور با هم بازی کنند! از تقسیم کار و تکمیل پازل چیزی نمی‌دانند، و در کار و تخصص دیگران دخالت می‌کنند.
خبرگزاری فارس ــ یادداشت میهمان؛ محمدصادق ناطقی: بچه که بودیم، دور هم جمع می‌شدیم تا با هم بازی کنیم؛ اما کلی بحث می‌کردیم که «چه بازی‌ای بکنیم؟» و معمولاً آخرش هم به توافق کامل نمی‌رسیدیم و بی‌آنکه با هم و گروهی بازی کنیم، هرکس به‌تنهایی یا با یکی دو نفر دیگر مشغول سرگرمی و بازی می‌شد، تا آن روز هم مثل روزهای دیگر بگذرد، و فردایش نیز همچنین.
امروز آن بچه‌ها بزرگ شده‌اند و هرکدام در عرصه‌های مهم کشور مشغول‌اند؛ اما هرگز کار گروهی و توافق کردن برای رسیدن به اهداف بزرگ‌تر را آن‌چنان که باید نیاموخته‌اند.
مجلس یازدهم یکی از عرصه‌های حضور همان بچه‌های دیروز و جوانان امروز است. کسانی که در مهم‌ترین نهاد تصمیم‌سازی کشور گرد آمده‌اند، اما هنوز یاد نگرفته‌اند که چطور با هم بازی کنند! از تقسیم کار و تکمیل پازل چیزی نمی‌دانند، و بی‌آنکه مهارت کافی داشته باشند در کار و تخصص دیگران دخالت می‌کنند. گویا هنوز عده‌ای در همین مجلس با همۀ وجود معتقدند که مجلس به دیکتاتوری دیگر نیاز دارد تا کارها را قیم‌مآبانه اداره کند.
مردم ما امروز فارغ از اینکه با استیضاح رئیس‌جمهور موافق هستند یا مخالف، حال و روز مجلسشان را آشفته می‌بینند!
شاید بهتراست بگوییم که در یک نگاه کلی، مجلس یازدهم از نمایندگانی مؤمن و انقلابی تشکیل شده است که فردفرد آنها بسیار خوب‌اند، اما گذر زمان به ما نشان داد که در کار گروهی خوب نیستند. ستارگانی که هرگز کهکشانی منظم نشدند، و مردان متعهدی که هرگز نتوانستند گروهی منظم را تشکیل دهند.
در این مجلس همه دارند دلسوزانه و با تمام توان می‌نوازند؛ اما ارکستری هماهنگ نیستند، درنتیجه آهنگی گوش‌خراش از مجلس به گوش مردم می‌رسد.
درست است که مجلس محل تضارب آراست، اما همگان انتظار داشتند از مجلسی که بیشتر اعضای آن را نیروهای همفکر تشکیل داده است، دست‌کم در مسائل مهم و کلیدی کشور صدایی واحد شنیده شود.
توافق یکپارچه برای استیضاح یا عدم استیضاح رئیس‌جمهوری می‌توانست یک بازی برای نمایش هماهنگی نمایندگان مجلس در مسائل کلان کشور باشد، که متأسفانه این هماهنگی روی نداد و احتمالاً هرگز هم روی نخواهد داد!
دانشمندان علم «روان‌شناسی تربیتی» تأکید می‌کنند که عادات و اختلالات دورۀ کودکی معمولاً تا آخر عمر با انسان همراه‌اند؛ پس باید نتیجه بگیریم که بچه‌های مجلس تا بخواهند یاد بگیرند که به‌جای انفرادی بازی کردن، با هم بازی کنند، «جرس فریاد بردارد که بربندید محمل‌ها»!
اما نکتۀ مهم این است که برای داشتن مجلس بیستم مطلوب در جمهوری اسلامی، باید از هم‌اکنون به فرزندانمان کار گروهی را به‌درستی آموزش دهیم.
کودکانمان باید یاد بگیرند که کار انفرادی راه به جایی نخواهد برد و تک‌تازی و خودنمایی نتیجه‌ای جز شکست و سرافکندگی به همراه نخواهد داشت.
آنها باید «تعامل با دیگران برای پیشبرد اهداف متعالی خود» را در مدرسه به‌خوبی بیاموزند تا در آینده کشوری قوی و مترقی داشته باشیم.
گفتنی است که اگر دغدغۀ ما زمینه‌سازی برای ظهور هم باشد، باید بدانیم که گام اول آن، انجام دادن کارهای گروهی موفق مثل پیاده‌روی اربعین است.
انتهای پیام/
اخبار مرتبط
پر بازدید ها
پر بحث ترین ها
بیشترین اشتراک
بازار 
اخبار کسب و کار 
