به گزارش “ورزش سه”، ۲۴ دی ۱۴۰۰، روزی بود که رضا درویش با تصمیم حمیدرضا سجادی، وزیر وقت ورزش، بر صندلی داغ مدیریت پرسپولیس نشست؛ صندلی‌ای که پیش از او، کمتر کسی بیش از دو سال روی آن دوام آورده بود. او که با سابقه سایپا و ارتباط خوبش با پیشکسوتان از جمله علی پروین، بیست و نهمین مدیرعامل سرخ‌ها شد، در ذهن هواداران، چهره‌ای آشنا بود؛ مردی که در سال ۹۷ با تسهیل انتقال مهدی ترابی به پرسپولیس و دوستی دیرینه‌اش با علی دایی، شناخته می‌شد. اما ورودش به آزادی، با تردیدهای فراوان همراه بود. هواداران، که چندان تمایلی به حضور او نداشتند، نمی‌دانستند این مدیر جاه‌طلب، قرار است یکی از پر فراز و نشیب‌ترین دوره‌های تاریخ پرسپولیس را رقم بزند. حالا، پس از ۱۱۹۱ روز مدیریت، درویش با کارنامه‌ای پر از تضاد، از جمع سرخ‌ها استعفا داد و بسیاری از هواداران عصبانی پرسپولیس می‌گویند این جدایی، همان چیزی است که پرسپولیس به آن نیاز داشت.

*روزهای طلایی: من فلورنتینو پرز سرخ‌ها هستم!
درویش با اعتماد به نفس خاصی وارد اردوی پرسپولیس شد و اگزچه این تیم در لیگ بیست و یکم قافیه قهرمانی را به استقلال باخته بود اما او در همان ابتدا با هجومی سریع به بازار نقل‌وانتقالات، ستارگانی چون علیرضا بیرانوند، گئورگی گولسیانی، مرتضی پورعلی‌گنجی، دانیال اسماعیلی‌فر، سروش رفیعی، سعید صادقی، یورگن لوکادیا و شیخ دیاباته را به تیم آورد و لقب “فلورنتینو پرز” را از برخی هواداران گرفت لقبش که بعدها دست مایه کنایه‌های سنگین به او شد. این خریدها، امید را به دل سرخ‌دلان بازگرداند و در فصل بیست و دوم پرسپولیس با یحیی گل‌محمدی، سه‌گانه (لیگ برتر، جام حذفی و سوپرجام) را فتح کرد؛ موفقیتی که درویش را به اوج غرور رساند و البته بعدها جمله عجیبش که می‌گفت کاش قهرمان نمی‌شدیم چراکه نمی‌توانیم پاداش‌های قهرمانی را پرداخت کنیم حسابی سر و صدا کرد.

او در فصل بعد چالش‌های زیادی با یحیی داشت که منجر به استعفای نهایی او شد و با انتخاب اوسمار ویرا پس از جدایی گل محمدی در نیم فصل و جذب اوستون اورونوف و عبدالکریم حسن، دومین قهرمانی متوالی لیگ را جشن گرفت و به اولین مدیرعاملی تبدیل شد که دو بار پیاپی جام را بالای سر می‌برد. درویش همچنین پس از یک سال محرومیت، مجوز حرفه‌ای آسیا را برای پرسپولیس گرفت و تیم را به رقابت‌های آسیایی بازگرداند. او با حمایت پیشکسوتان و حتی پس از تغییر مالکیت به بانک شهر، جایگاهش را حفظ کرد. فصل بیست و سوم پرسپولیس با دستیار برزیلی یحیی و به لطف خریدهای خوب زمستانی قهرمان شد اما ۲۷ روز مذاکره بی نتیجه با گزینه‌های خارجی از جمله برانکو برای جانشینی یحیی نشان داد درویش در انتخاب سریع و موفق سرمربی ضعف دارد؛ ضعفی که در پایان فصل با جدایی اوسمار یقه او را حسابی گرفت.

*روزهای طوفانی: جنجال‌ها و تصمیماتی که پرسپولیس را لرزاند
اما این تنها روی سکه نبود. درویش در این ۱۱۹۱ روز، طوفان‌های بزرگی را تجربه کرد. او با ۴ سرمربی (یحیی گل‌محمدی، اوسمار ویرا، خوان کارلوس گاریدو و اسماعیل کارتال) کار کرد و جدایی هر سه سرمربی حاشیه‌هایی به دنبال داشت. بعد از جدایی اوسمار، انتخاب گاریدو، انتقادات شدیدی را علیه درویش برانگیخت. گاریدو بعد از نتایج ضعیف و باخت‌های متوالی در لیگ و قراردادن پرسپولیس در لبه پرتگاه در آسیا، سرانجام در هفته سیزدهم اخراج شد و فرایند انتخاب کارتال، پس از ۵ بازی با کریم باقری و از دست رفتن فرصت نیم فصل و البته سوپرجام، طولانی و پرحاشیه شد. 

در این فصل که همه چیز برای پرسپولیس از دست رفته نقل‌وانتقالات، پاشنه آشیل درویش بود. جدایی علیرضا بیرانوند (۲ بار فسخ جنجالی در ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳)، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر به مقصد تراکتور در تابستان ۱۴۰۳، تیم را تضعیف و رقیب را تقویت کرد. درویش به قانون سقف بودجه پایبند ماند، اما رقبا با زیرکی از آن عبور کردند. او در جذب بازیکن کند و ضعیف عمل کرد و با انتخاب مهاجمان بی‌کیفیت خارجی مثل لئاندرو پریرا، نبیل باهویی و لوکاس ژوائو، هزینه‌های گزاف (چند صد هزار دلاری) به باشگاه تحمیل کرد. دعوای او با یحیی، صحبت‌های عجیب درباره ناراحتی از پرداخت پاداش قهرمانی، حذف از مراحل گروهی آسیا، و ناکامی در نقل‌وانتقالات زمستانی فصل بیست و چهارم (تنها جذب سردار دورسون)، از دیگر نقاط تاریک کارنامه‌اش بود.

*آماری از دوران مدیریت: تضاد میان افتخار و ناکامی
مدت مدیریت: ۱۱۹۱ روز (بیش از ۳ سال و ۳ ماه) 
افتخارات: ۲ قهرمانی لیگ، ۱ جام حذفی، ۱ سوپرجام 
بازیکنان کلیدی جذب‌شده: ۱۲ بازیکن تأثیرگذار (علیرضا بیرانوند، گئورگی گولسیانی، مرتضی پورعلی‌گنجی، دانیال اسماعیلی‌فر، سروش رفیعی، سعید صادقی، یورگن لوکادیا، اوستون اورونوف، عبدالکریم حسن، سردار دورسون و…) 
بازیکنان کلیدی جدا شده و ناکام در تمدید: (علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی، دانیال اسماعیلی‌فر) 
سرمربیان: ۴ سرمربی (یحیی، اوسمار، گاریدو، کارتال) 
جنجال‌ها: ۳ استعفای یحیی، ۲ بار فسخ بیرانوند و ثبت الحاقیه برای او، انتخاب گاریدو، حذف از آسیا و کامنت‌های میلیونی هشتگ اخراج درویش.

*پایانی که بسیاری را شاد کرد؛ شما در مورد این جدایی نظر بدهید؟
درویش که سال پیش با پوستری برای “هزار روز مدیریت” مورد تقدیر عوامل باشگاه قرار گرفته بود، در ۳۰ فروردین ۱۴۰۴، پس از ۱۱۹۱ روز پر فراز و نشیب، با فشار هواداران و کارنامه‌ای پر از تضاد، از پرسپولیس استعفا کرد. او افتخارات زیادی دارد اما همانطور که گفته شد از نقاط تاریک زیاد کارنامه‌اش هم نمی‌توان گذشت. بسیاری از هواداران پرسپولیس که شعار اخراج او را در استادیوم و فضای مجازی سر می‌دادند حالا از استعفای او شادمان هستند. حالا نوبت شما مخاطبان ورزش سه است تا در مورد این موضوع نظر بدهید. آیا با توجه به جمیع جهات کارنامه رضا درویش موافق جدایی این مدیرعامل هستید یا خیر؟