به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو به مناسبت فرارسیدن میلاد امام علی(ع) غزلی که استاد سیدحسن حسینی که در وصف امیرالمومنین سروده است، مرور می شود.
تابیده مهر نامت بر ظلمت نهانم
خورشید بردمیده از خاوران جانم
از بادۀ تو مستم در حلقۀ تو هستم
پایی اگر بکوبم دستی اگر فشانم
تن خاک شد به راهت از دل کشیدم آهت
شد غرق روی ماهت آیینۀ روانم
جا در نفس گرفتی قفل از قفس گرفتی
از خاک پس گرفتی بردی به آسمانم
من قطره‌ای حقیرم سرگشته در کویرم
گر دامنت بگیرم دریای بی‌کرانم
رندان تشنه‌لب را آبی نمی‌دهد کس
ساقی کرامتی کن من هم ز تشنگانم
ای مستی تناور زان بادۀ معطر
گفتی که جام دیگر! گفتم نمی‌توانم …
من شمع بزم رازم بی‌شعله می‌گدازم
تا گرم‌تر بتازم آتش‌فکن به جانم
گفتم چو پاک‌بازان از دیو و دد ملولم
مشتاق آن آنم! گفتی که من همانم …
گفتم نشان کویت گفتی نمی‌توان گفت
آن‌گاه رخ نهفتی یعنی که بی‌نشانم
ای جلوۀ تمنا آهسته‌تر سفر کن
جایی ندارم اینجا گر از تو جا بمانم
در خلوتم شبانه شوقت کشد زبانه
رقصد در آن میانه نام تو بر زبانم
تا شعله‌ور شود دل در سینه‌های کامل
ای آتشین‌ترانه باید تورا بخوانم …
