بزرگ‌ترین درد بشر از نگاه امام حسین(ع)/ کربلا را خدا برنامه‌ریزی کرده است

حجت الاسلام صدیقی با بیان این‌که سالار شهیدان بزرگترین درد بشر را حب دنیا بیان کرد گفت: در جریان کربلا خدا نه برای امام حسین که برای این مجموعه‌ای که با امام حسین بودند نسخه پیچیده است.

به گزارش مشرق، روزنامه وطن امروز گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام کاظم صدیقی انجام داده است که بخش‌های مهم آن از نظرتان می‌گذرد.

بیشتر بخوانید:

کرونا در محرم، خانه‌ها را حسینیه کرد

ایده تکیه سیار محمود کریمی از کجا آمد؟ +عکس

درباره حرکت حضرت سیدالشهدا به سوی کربلا چند نکته را متذکر می‌شوم؛ یکی اینکه امام حسین علیه‌السلام مثل همه‌ امامان ما دارای صحیفه است. در کتاب شریف کافی که یکی از کتب اربعه‌ شیعه است و از معتبرترین کتاب‌های ما است، یک باب است که هر امامی از جانب خدا صحیفه دارد، خدا دستورالعمل عمر او را نوشته است. اگر جبهه می‌رود، خودش مثل مجتهد نیست که بنشیند آیات و روایات را جمع کند و نتیجه بگیرد، بگوید من اجتهاد کردم، نه دستور خود خدا است. او با اجتهاد نیست، اقدام او با وحی الهی، با الهام الهی است.

کربلا را خدا برنامه‌ریزی کرده است

زندگی همه‌ امامان ما دیکته شده است، مجبور نیستند ولی خدا نسخه‌ زندگی آنها را از اول تا آخر خودش پیچیده است و در جریان کربلا خدا نه برای امام حسین که برای این مجموعه‌ای که با امام حسین بودند نسخه پیچیده است؛ همه را خدا برنامه‌ریزی کرده است. حضرت زینب سلام‌الله علیها آینده‌ خود را تا آخر در آن نسخه دیده بود، خدا به اینها نشان داده بود، اینها قبول کرده بودند، تمام این چیزهایی که پیش آمد برای حضرت زینب هیچ کدام تصادفی نبود، همه را می‌دانست. لذا حضرت سجاد فرمود: «وَ أَنْتِ بِحَمْدِ اللهِ عَالِمَهٌ غَیْرُ مُعَلَّمَهٍ فَهِمَهٌ غَیْرُ مُفَهَّمَهٍ».

بزرگ‌ترین درد بشر از نگاه امام حسین(ع)

دوم اینکه سالار شهیدان علیه‌السلام بزرگ‌ترین درد بشر را حب دنیا بیان کرد و فرمود: «النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیَا»، مردم خداپرست نیستند، مردم دنیاپرست هستند، «وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ»، دین بازیچه‌ زبان است، مردم حرف می‌زنند، مردم حرف دین را خوب می‌زنند اما در مقام عمل به دین عمل نمی‌کنند، «فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُون»، وقتی محک امتحان می‌آید، دیندار خیلی کم است اما همه به صورت شناسنامه‌ای دیندار هستند! همه حرفی دیندار هستند! اما چه کسی هست که مال حرام برای او آماده باشد و او بگذرد؟ چه کسی است که رشوه‌ کلان برای او پیش بیاید و بگذرد؟

بعضی‌ها دین‌شان را خیلی ارزان نمی‌فروشند؛ آن شخص دین خود را به 100 میلیون تومان نمی‌فروشد اما اگر به میلیارد برسد دین خود را می‌فروشد! به ریاست که خیلی ساده می‌فروشد، اگر بخواهد نماینده بشود، اگر بخواهد عضو شورای شهر بشود، اگر بخواهد رئیس‌جمهور بشود، دیگر دین که چه عرض کنم! مقابل دین هم می‌شود! نه اینکه دینداری نمی‌شود، بلکه دین‌ستیزی هم می‌شود تا به مقام برسند. این است دنیا!

ما در دعاها داریم «سَیِّدِی أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قَلْبِی»، سید من! خدای من! حب دنیا را از دل من بیرون کن! تمام بدبختی‌های ما و همه‌ بشریت حب دنیاست. حب دنیا با حب‌الله قابل جمع نیست؛ یا خدای متعال یا دنیا و هوا! دنیا داشتن بد نیست اما عاشق دنیا بودن شرک است، اینکه انسان دنیا را به جای خدای متعال قرار بدهد شرک است.
تعلقات دنیوی علت سخت جان دادن

علت سخت جان دادن علاقه‌ به دنیاست، تعلقات دنیوی است؛ اگر تعلقات دنیوی نباشد، مرگ خیلی شیرین است. مرحوم آیت‌الله‌العظمی بهجت چون دل به دنیا نداده بود، این تعبیر را فرمودند: مرگ برای مؤمن لذیذترین لذات است. یعنی در میان لذایذ هیچ چیزی مثل مرگ برای مؤمن لذیذ نیست، اینقدر شیرین است.
ما باید بفهمیم هیچ چیز مال ما نیست، همه چیز مال خداست، به دست خداست، اگر این را فهمیدیم، دیگر اینگونه حب دنیا در قلب ما جا نمی‌گیرد.

نفع و ضرر هم به دست خداست. در روایت هست «الأجل حارس الموت». اجل خودش حفاظ است، چون خدا اجل را برای ما مقرر کرده است. باید خاطر جمع باشیم تا اجل ما نیامده هیچ کس نمی‌تواند ما را بکشد. حتی اگر بخواهیم خود را هم بکشیم، تا آن لحظه که‌ اجل نرسیده باشدٌ، خودکشی اثر نمی‌کند اما وقتی عقربه‌ اجل رسید، آن وقت دیگر تمام دنیا هم جمع شوند، تمام اطبا هم بیایند، نمی‌توانند ما را از چنگ مرگ نجات دهند.

«قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقیکُمْ». این مقدمه بود که به شما عرض کنم تمام شهدا که از صدر عالم، از هابیل گرفته تا شهدای دفاع مقدس ما، همه‌ اینها اگر شهید هم نمی‌شدند قطعا می‌مردند، عمری بیش از آن خدا برای اینها ننوشته بود، اجل محتوم است، اجل مقدر است، اجل به دست خداست، به دست کسی نیست. لذا چون اجل به دست خداست، ما باید از اجل نترسیم و در برابر ظلم و فساد و هرزگی و فحشا مقابله کنیم و بدانیم رزق را خدا می‌دهد و با شجاعت ما و امر به معروف ما و نهی از منکر ما روزی کم نمی‌شود.

گناه آدم را کور می‌کند

به خدا پناه می‌بریم، از اینکه آدم به گونه‌ای زندگی کند که چشم دلش کور باشد، نه دم جان دادن جمال علی را ببیند، نه در شب اول قبر و نه در قیامت جمال پیغمبر را ببیند؛ کور محشور می‌شود. گناه آدم را کور می‌کند، ظلم آدم را کور می‌کند، حرام‌خوری آدم را کور می‌کند. بی‌ناموسی آدم را کور می‌کند ولی زندگی افرادی که اینطور گرفتار هستند، اگر در ثروت هم باشند، خدا به آنها تنگ می‌گیرد. همه چیز دارد ولی دنیا برای او تنگ است؛ «فَإِنَّ لَهُ مَعیشَهً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ أَعْمی‏». حالا با رفتن شهدای ما به جبهه از عمر آنها کم نشده است، والله اگر به جبهه هم نمی‌رفت، پشت جبهه یا سرطان می‌گرفت می‌مرد یا تصادف می‌کرد از بین می‌رفت.