به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نتفلیکس یکی از بزرگترین سکوهای پخش آنلاین و استریم، بعد از فشار مخاطبان خود در سال ۲۰۲۱ و بهمنظور ترویج سینمای فلسطینی، دستهبندی ویژهای برای فیلمهای فلسطینی به نام «قصههای فلسطینی» ایجاد کرد و حدود ۳۲ فیلم در مورد خانواده، مقاومت و زندگی تحت اشغال مردم فلسطین را ذیل این دستهبندی منتشر کرد. این اقدام نتفلیکس تا جایی پیش رفت که فیلم سینمایی «فرحه» را نیز منتشر کرد که آن زمان حمله صهیونیستها علیه این پلتفرم و خشم آنها را در پی داشت.
اما این روزها، فشار لابیهای صهیونیست و نفوذ آنها در نتفلیکس تا جایی رسیده است که بر تصمیمهای این سکوی بزرگ پخش تأثیر گذاشته است.
نتفلیکس در اقدامی تحریکآمیز، تا ۱۳ و ۱۴ اکتبر، بیش از ۳۰ اثر ارزشمند در مورد مقاومت و مبارزات مردم فلسطین را از پلتفرم خود حذف کرد و تنها ۲ ویدئوی آنلاین باقی گذاشت. نتفلیکس علت این اقدام را انقضای مجوز انتشار آنها عنوان کرده است.
این اقدام با انتقادات شدیدی از سوی فعالان حقوق بشر، کارگردانان و کارشناسان مواجه شده است. بسیاری از آنها بر این باورند که این تصمیم نشاندهنده تمایل نتفلیکس به تسلیمشدن در برابر فشارهای سیاسی است تا از روایتهای تاریخی مهم و ظلمی که به فلسطین میشود، جلوگیری کند.
به دنبال این اقدام، فعالان با ایجاد یک کمپین گسترده، خواستار بازگرداندن فیلمهای فلسطینی به نتفلیکس شده و دلایل و انگیزههای حذف ناگهانی این فیلمها را زیر سوال بردهاند.
سازمان حقوق بشری Freedom Forward در نامهای از نتفلیکس پرسید: «چگونه میتوان حذف گسترده فیلمهای فلسطینی، که یکی از مظلومترین جوامع جهان هستند، بهویژه در شرایط نسلکشی در غزه را توجیه کرد؟»
همچنین این موضوع باعث شد تا برخی بینندگان اشتراک نتفلیکس خودشان را لغو و آن را تحریم کنند و گفتند موضوعات درباره روایتهای فرهنگی و صدای فلسطینیها باید داغتر شود.
حالا بعد از گذشت چند روز، سکوی ایرانی عماریار در واکنش به این اقدام سکوی آمریکایی، خبر داده است که برخی از این آثار را تحت همان عنوان قصههای فلسطینی در اختیار مخاطبان فارسی زبان قرار میدهد.
در ادامه با تعدادی از این آثار که در حال حاضر هم در عماریار در دسترس هستند آشنا میشویم.
فیلم سینمایی «فرحه»
«فرحه»، یک فیلم درام تاریخی محصول سال ۲۰۲۱ به کارگردانی و نویسندگی دارین جی. سالام است که با همکاری بینالمللی براساس یک داستان واقعی ساخته شده است. اولین نمایش این فیلم در جشنواره تورنتو در ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱ بود. این فیلم بعد از انتشار با واکنشهای متعدد رسانههای جهان مواجه شد.
«فرحه» در اردن فیلمبرداری شده است. سالام در مصاحبهای اظهار کرد که «برخی از عوامل فیلم هنگام تیراندازی، پشت مانیتور به یاد خانوادهها و داستانهایشان و داستانهایی که از پدربزرگ و مادربزرگشان میشنیدند، گریه میکردند».
ماجرای فیلم در سال ۱۹۴۸ و روستای طنطوره در شمال فلسطین اشغالی و برای دختری ۱۴ ساله با همین نام رخ میدهد. «فرحه» دختری سرزنده و هوشیار است که مادر خود را از دست داده است. او میخواهد ادامه تحصیل دهد اما به دلیل آنکه روستای آنها پس از مقطع ابتدایی مدرسهای برای دختران ندارد، از تحصیل باز میماند. لذا «فرحه» تصمیم میگیرد برای ادامه تحصیل به شهر برود. در روزهایی که او میکوشد پدرش را برای ادامه تحصیل در شهر قانع سازد، اشغالگران انگلیسی در حال ترک فلسطین هستند. زمانی که پدر «فرحه» نامه ثبتنام وی در مدرسهای در شهر را امضا میکند، اشغالگران صهیونیست به روستای آنها حمله میکنند و این آغاز ماجرای دراماتیک این دختر نوجوان است.
فیلم سینمایی «عمر»
عمر یک فیلم درام فلسطینی محصول ۲۰۱۳ به کارگردانی هانی ابواسعد است. از این فیلم در جشنواره کن سال ۲۰۱۳ رونمایی شد. فیلم عمر پنجمین اثر بلند داستانی ابواسعد و دومین فیلمی است که در میان آثار سینمایی وی، به لیست نامزدهای نهایی جوایز اسکار راه یافته است. این فیلم طی ۸ هفته در شهرهای ناصره، نابلس و بیت شنان تصویربرداری شد.
این فیلم ۹۸ دقیقهای که از واقعیتهای زندگی روزمره مردم فلسطین الهام گرفته، روایتگر رابطه چند دوست است که برای آزادی سرزمین خود با سربازان اسرائیلی مبارزه میکنند.
داستان فیلم درباره یک کارگر نانوایی به اسم «عمر» است که هر روز خود را در تیررأس سربازان اسرائیلی قرار میدهد و از دیوار امنیتی اسرائیل بالا میرود تا زن مورد علاقهاش «نادیه» را ملاقات کند. ازدواج عمر و نادیه پس از اینکه عمر توسط سربازان اسرائیلی در یک درگیری بازداشت میشود، به هم میخورد و عمر در بازداشتگاه رژیم اشغالگر زیر شکنجههای شدیدی قرار میگیرد و با جریاناتی همراه میشود.
فیلم، میزان ظلم و خشونتی که جوانان فلسطینی در جامعه تحت محاصره با آن دستوپنجه نرم میکنند را به تصویر میکشد. جوانانی که از یک سو با تانک و تفنگ و دیوار امنیتی اسرائیل روبهرو هستند و از سوی دیگر با شکافی که اشغالگران در میان آنها ایجاد میکنند، مواجه میشوند. این شکاف ایجادشده از دو حالت خارج نیست؛ جوان فلسطینی یا به جرم مبارزه و مقاومت در زندان میماند یا در ازای خیانت و جاسوسی، آزادیاش را به دست میآورد.
فیلم کوتاه «هدیه»
«هدیه» به کارگردانی فرح نابلسی و نویسندگی هیند شوفانی و فرح نابلسی ساخته شده است.
داستان، ماجرای کارگری به اسم یوسف است که یک روز با دختر کوچکش، «یاسمین» راهی کرانه باختری میشود تا برای همسرش، هدیه سالگرد ازدواج بخرد.
صحنههای آغاز فیلم آنقدر دلهره آورند که انگار از همان اول میخواهند به مخاطب بفهمانند منتظر اتفاقات خوبی نباشد. فیلم با یوسف شروع میشود که صبح زود منتظر عبور از ایستگاه بازرسی ۳۰۰ است. این بخش از فیلم است که کارگردان آن را «باارزشترین صحنه» فیلمش میداند: «تنها کسی که در این صحنه بازیگر است، یوسف، قهرمان ماست… سایرین صدها فلسطینی دیگری هستند که طبق معمول هر روز سر کار میروند… اینکه چطور در این منطقه فیلمبرداری کردیم داستان مثنوی هفتاد من است اما در هر صورت من تصمیم گرفتم که ریسک آن را به جان بخرم».
۳۰۰، ایست بازرسی بدنامی در شهر «بیت لحم» است که هزاران کارگر فلسطینی در صفهای دراز از لابهلای میلههای فولادیاش عبور میکنند که فقط و فقط سرکار بروند.
«هدیه»، اولین فیلمی نابلسی است؛ آن هم در ۳۵ سالگی و وقتی که پس از سفری کوتاه به فلسطین تصمیم گرفت تحلیلگری مالی را کنار بگذارد و از فلسطین و مردمش بگوید. نابلسی در لندن در خانوادهای فلسطینی به دنیا آمده؛ خانوادهای که طی جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷، سرزمین مادریشان را ترک کردند. حالا او در اولین فیلمش به وطن پرداخته و درباره این بازگشت میگوید: «من در انگلیس متولد و بزرگ شدم. در خانه ما هیچ وقت بحث سیاسی نبود اما پدر و مادرم آن طور هم نبودند که من ریشهام را فراموش کنم. من هرگز درباره وطنم بحران هویت نداشتم؛ من یک انگلیسیفلسطینی هستم».
نابلسی با این فیلم که نامزد بهترین فیلم کوتاه اسکار هم شد و جایزه فیلم کوتاه بفتا ۲۰۲۱ را هم برد، به گواه منتقدان، انصافاً کارگردان خوبی است حتی اگر اولین فیلمش که هدیه است، فقط ۲۴ دقیقه باشد.
این فیلم با دوبله فارسی، اختصاصی در سکوی عماریار منتشر شده است.
این آثار و سایر فیلمهای که نتفلیکس آنها را حذف کرده است، از طریق سکوی عماریار به نشانی AmmarYar.ir در اختیار مخاطبان فارسی زبان قرار میگیرد.
