روایات گویای آن است که امام حسین علیه السلام در عصر ظهور با اصحاب‌شان به دنیا باز می‌گردند و مأموریت خود را با از بین بردن بدان و بدی‌ها تا استقرار حکومت حقه الهی ادامه می‌دهند.
به گزارش مشرق، اعتقاد و امید به حکومت صالحان برروی زمین، تاریخی بـه درازای عمربشریت دارد و سالیان درازی است که مؤمنان، زندگی در دولت حجت الهی را از خدای خویش درخواست می کنند، آرزویی که فقط با امر رجعت تحقق می‌یابد. دولت کریمه الهی ا بتدا با ظهور و قیام حـضرت مـهدی (عـج) آغاز و با رجعت امامان مـعصوم عـلیهم السـلام همراه با اصحاب‌شان ادامه خواهد یافت تا عمر زمین به پایان رسد و قیامت بر پا شود.
این مسئله از اعتقاد شیعه بر آمده است، اعتقادی که می‌گوید زمین تا قیامت هـیچ گاه خـالی از حـجت الهی نمی‌ماند واز سویی بنا بر اسناد روایی، امـام زمـان (عج ) بعد از ظهور و قیام زندگی جاودانه نداشته و از دنیا رحلت می‌کند و برای آنکه امر الهی در پهنه عالم معطل نماند، درنتیجه، بازگشت ائمه اطهار علیهم السلام به عنوان صاحبان امر به دنیا و حـکومت ایـشان تـا زمان فرا رسیدن قیامت امری لازم و مسلم است تا حدی که امام صادق علیه السلام در اهمیت اعتقاد به رجعت می‌فرماید:«لَیسَ مِنَّا مَن لَم یؤُمِنُ بِکرَّتنَا»؛ هر کس به رجـعت مـا ایمـان نداشته باشد، از ما نیست. (من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۵۸)
اما یکی از آورده‌های اعتقاد به رجعت ائمه علیهم السلام برای جامعه شیعه، روشن شدن نور امید در دل‌های آنها و اصلاح منظر نسبت به مأموریت ائمه علیهم السلام در عالم است؛ به این معنا که ائمه علیهم السلام زنده هستند و مأموریت آنها با شهادت‌شان به اتمام نرسید.
اما در روایات، اول فردی را که از ائمه علیهم السلام رجعت می‌کند و به دنیا باز می‌گردد، امام حسین علیه السلام معرفی شده است. در این باره روایات متعددی وجود دارد که به دو مورد اشاره می‌شود.
۱ـ امام صادق علیه السلام فرمود أَوَّلُ مَنْ تَنْشَقُ الْأَرْضُ عَنْهُ وَ یَرْجِعُ إِلَی الدُّنْیَا الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ؛ اولین فردی که زمین شکافته می‌شود و به دنیا برمی‌گردد، حسین‌بن‌علی است.
۲ـ و یا خود امام حسین علیه السلام در آخرین خطبه‌های روز عاشورا فرمود فَأَکُونُ أَوَّلَ مَنْ تَنْشَقُّ عَنْهُ الْأَرْضُ؛ اول کسی خواهم بود که زمین برایش شکافته می‌شود. فَأَخْرُجُ خَرْجَةً یُوَافِقُ ذَلِکَ خَرْجَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ قِیَامَ قَائِمِنَا وَ حَیَاةَ رَسُولِ اللَّهِ ص؛ و خارج خواهم شد (خروج خواهم کرد)، خارج شدنی که موافق خارج شدن امیرالمؤمنین و قیام قائم ما و حیات رسولالله است.
همچنین در روایاتی بر خروج امام حسین علیه السلام با اصحاب عاشورایی‌شان اشاره دارد. امام صادق ذیل آیاتی از سوره اسراء فرمود «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ» خُرُوجُ الْحُسَیْنِ ع فِی سَبْعِینَ مِنْ أَصْحَابِهِ عَلَیْهِمُ الْبَیْضُ الْمُذَهَّبَةُ لِکُلِّ بَیْضَةٍ وَجْهَانِ الْمُؤَدُّونَ إِلَی النَّاسِ إِنَّ هَذَا الْحُسَیْنَ قَدْ خَرَجَ حَتَّی لَا یَشُکَّ الْمُؤْمِنُونَ فِیهِ وَ إِنَّهُ لَیْسَ بِدَجَّالٍ وَ لَا شَیْطَانٍ وَ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ بَیْنَ أَظْهُرِهِمْ فَإِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَةُ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ أَنَّهُ الْحُسَیْنُ ع جَاءَ الْحُجَّةَ الْمَوْتُ فَیَکُونُ الَّذِی یُغَسِّلُهُ وَ یُکَفِّنُهُ وَ یُحَنِّطُهُ وَ یَلْحَدُهُ فِی حُفْرَتِهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع وَ لَا یَلِی الْوَصِیَّ إِلَّا الْوَصِیُّ؛ یعنی «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ؛ پس از چندی شما را بر آنان (بنی‌اسرائیل) چیره می‌کنیم» (سوره اسراء آیه۶)، خروج و رجعت حسین با هفتاد تن از یاران وفادار خود است که کلاه‌خودهای زرّین بر سر دارند. از دو سو می‌آیند و به مردم خبر می‌دهند که این حسین است که رجعت کرده و بیرون آمده تا هیچ مؤمنی درباره‌ی آن حضرت شک و تردید نکند و بدون تردید او دجّال و شیطان نیست و هنوز حجّهًْ‌بن‌الحسن (عجل الله تعالی فرجه الشریف) میان مردم است و چون در دل مؤمنان استوار شود که او حسین است، اجل حجّت فرا رسد و امام حسین علیه السلام خواهد بود که او را غسل می‌دهد و کفن و حنوط می‌کند و به خاکش می‌سپارد و عهده‌دار تجهیز جنازه وصی جز وصی و امام نمی‌شود.»
بنابراین تصور اینکه امام حسین علیه السلام قرار است باز هم به دنیا بازگردد و این بازگشت با وجود مقدس حضرت عباس (ع) و سایر اصحاب عاشورایی همراه است، به انسان مؤمن روح تازه‌ای می‌بخشد و ممکن است تداوم این حس و حال، به زندگانی او جهت تازه‌ای ببخشد؛ چه اینکه تا قبل از این تصور بر این بود که مأموریت امام حسین و اصحاب‌شان در کربلا به اتمام رسید و دیدار به قیامت شد؛ اما حال دانستیم مدتهای بسیار زیاد قبل از مقاطع قیامت، این بزرگواران در عصر ظهور با فرماندهی اباعبدالله و سپهسالاری عباس (ع) به دنیا باز می‌گردند و مأموریت خود در دنیا را با از بین بردن بدان و بدی‌ها تا استقرار حکومت حقه الهی ادامه می‌دهند. بنابراین به طور قطع اوج قدرت‌نمایی امام حسین علیه السلام و حضرت عباس را در دنیا در ماجرای رجعت‌شان شاهد خواهیم بود، همان قدرتی که در ماجرای کربلا به خواست خداوند مسکوت گذاشتند.
منبع: تسنیم
