به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، در بُعد دنیوی خصوصیات رفتاریشان همان سه ویژگی بود که در تورات نقل شد: «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ» و ثمرۀ اینگونه رفتار کردن؛ بالندگی و به اقتدار رسیدن امّت اسلامی و بینیاز به اتّکا به احدی بر پای خویشتن ایستادن و قدرت پیدا کردن بود که در انجیل بیان کرد: «کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ».
امّا ثمرۀ اخروی همراه رسول الله بودن چیست؟ «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا» خداوند به آن گروه از مؤمنان که عمل صالح انجام دهند، از پیروان رسول الله که ایمان میآورند و عمل صالح انجام میدهند وعدۀ «مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا» میدهد.
وعدۀ مغفرت، بخشیده شدن خطاها، اشتباهات، نقصها و ریشه کن شدن علل و عوامل گناه در وجودشان را میدهد.
بین توّاب و رحیم بودن خدا با غفّاریت خدا فرق است. غفّاریت خدا تنها این نیست که آثار گناه را از بین ببرد؛ بلکه ریشه مولّد گناه را از وجود عبد میکَند. خدا اوّل وعدۀ مغفرت داد؛ دوّم «أَجْرًا عَظِیمًا» پاداش عظیمی که خدای متعال به آنها عنایت میکند؛ این اجر عظیم چیست؟ خدا میداند!
چیزی که خداوند به آن عظیم میگوید، خیلی عظیم است! خداوند به هر چیزی عظیم نمیگوید. این اجر عظیم، این پاداش عظیم، رسیدن به مرتبۀ قرب الی الله، رسیدن به لقاء خدا و رسیدن به جوار قرب الهی است. رسیدن به مرتبهای است که: «فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ»
