نکته ارجمند شاعرانه در این ستودن‌ها و سرودن‌ها آن است که از نام شهید، فرصت شاعرانه آفریدن در همه سروده‌ها دیده می شود.
به گزارش مشرق، محمدرضا سنگری در بخشی از مقدمه‌ای که با عنوان «شکفتگی و شگفتی و شیفتگی» برای کتاب منظومه آینه‌داران آفتاب نوشته، عنوان کرده است:
«بی هیچ اغراق و مبالغه‌ای در این سال‌های سی و چندگانه‌ای که شب شعر عاشورای شیراز را دیده و چشیده‌ام، هیچ شاعری آن گونه که سراینده این دفتر، شکفتگی و شگفتی و شیفتگی آفریده، برایم اعجاب‌آور و تحسین برانگیز نبوده است …
تصویرهای غریب، توصیف‌های بدیع، کشف‌های متوالی و متواتر، دیدن از زاویه‌ای که کمتر چشمی پلک به تماشا می‌گشاید، توفیق در بهره‌گیری از قالب‌های گونه‌گون شعری، عاطفه سیال و سرشار، تلفیق نمادها و اسطوره‌های کهن با زبانی چابک و چالاک، امروزین و فراتر از همه آن چه گفتم، ارادت و دلدادگی صادقانه و عارفانه به ساحت عاشورا، او و شعرش را ممتاز و متمایز می‌سازد … جرأت ورود در حوزه سرودن از صحابه‌ای که در طول تاریخ عاشوراسرایی، به تعداد انگشتان دست دربارشان سروده نمی‌توان یافت، جرأتی هولناک و شکوهمند است که شاعر این مجموعه و دو دفتر پیشین در همین زمینه، سرفراز و کامیاب از این میدان سر بر آورده است …
باید اعتراف کنم با این که شاعر «کتاب آیینه‌داران آفتاب» این سایه ناچیز را فرارو داشته است اما کشف‌های او حتی در حوزه نثری که بر پیشانی هر سروده‌اش هست، واقعاً غبطه برانگیز و رشک آفرین بوده است. گفتم نثر این اثر نیز کم از «شعر» شاعر ندارد. مثلاً وقتی «یحیی بن سلیم مازنی» را توصیف می‌کند و نام او یعنی «یحیی» را به دو مفهوم – بازگویی قصه یحیی در طول سفر از مکه تا کربلا و شهادت این پیامبر و سر در طشت نهادنش – که به گزارش امام سجاد(ع)، منزل به منزل توسط امام حسین(ع) مطرح می شد و بهره‌گیری از معنای «یحیی» – هماره زنده بودن – آن هم در بافتی نزدیک به شعر، بیان می‌کند، درمی‌یابید با نثرنویسی شاعر و شاعری نثر آشنا مواجه‌اید…
ستوده‌ها در این دفتر شعر عاشورایی ۶۳ شهید عاشورایند با نظام و دسته‌بندی ویژه خود شاعر – جوانان، پیران، پیشگامان شهادت، شهدای نماز، شاعران شهید و البته گاه ستایش کسانی که در رزمگاه کربلا شهید نشدند اما کم از شهیدان نبودند مانند بحریه مادر عمروبن جُناده، قمر مادر عبدالله بن عمیر کلبی، دلهم بنت عمر و همسر زهیر بن قین و… نکته ارجمند شاعرانه در این ستودن‌ها و سرودن‌ها آن است که از نام شهید، فرصت شاعرانه آفریدن در همه سروده‌ها دیده می شود. فهم دقیق هنرمندی شاعر، زمانی ممکن و میسر می شود که مطلع و پیشانی نوشته شعر به درستی و درنگ تمام خوانده شود و گرنه ممکن است عبوری شتابناک، بی ادراک لطافت های شعری، صورت گیرد.»
کتاب (منظومه آینه‌داران آفتاب / دفتر دوم: شهیدان نبرد تن به تن روز عاشورا) را اعظم حسینی نوشته و سروده است.
