سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ – ۱۳:۵۲ فارس من| پزشکانی که زیر خط فقر قرار دارند!
فعالیت بیش از اندازه با حداقل حقوق؛ این شرایط کاری بیشتر رزیدنت‌ها و انترن‌ها در بیمارستان‌های دولتی است. افرادی که برای آموزش و کسب تجربه می‌آیند ولی در بخش درمان به‌کار گرفته می‌شوند و حتی از بیمه برخوردار نیستند.
خبرگزاری فارس- گروه سلامت: طرح تحول نظام سلامت در حالی موجب افزایش ساعات کاری رزیدنت‌ها (دستیاران تخصصی) در بیمارستان‌های دولتی شد، که فشار کاری بر رزیدنت‌ها با وجود درآمد اندک علاوه بر به حاشیه بردن آموزش، مشکلات معیشتی برای این افراد ایجاد کرده و از دیگر سو احتمال خطای پزشکی و به خطر افتادن سلامت جامعه را افزایش می‌دهد؛ موضوعی که چندین سال گریبان این قشر را گرفته و باید هرچه سریع‌تر برای آن فکری کرد تا بیش از این کارکرد یکی از ارکان اصلی نظام سلامت دچار آسیب نشود.
در همین راستا تعدادی از پزشکان انترن و رزیدنت‌ها با ثبت سوژه‌ای در سامانه فارس من با عنوان «مجلس طرح تبدیل دانشجویان پزشکی به حقوق را تصویب کند» خواستار پیگیری این موضوع شدند، موضوع مهمی که در مدت زمان کوتاهی توانست بیش از 20 هزار امضا کسب کند. در همین راستا خبرنگار فارس با دعوت از سردبیران این سوژه در میزگردی اینترنتی، به بررسی مشکلات این قشر پرداخته است.
*رزیدنت در صورت خطای پزشکی محکوم به پرداخت دیه است
امیرهومن هویدایی رئیس انجمن علمی سلامت ابن سینا: قسمت قابل توجهی از وظایف اینترن‌ها و رزیدنت‌ها در بیمارستان های وزارت بهداشت، فعالیت‌های درمانی است. یعنی صرفا فعالیت آموزشی نیست، رزیدنت‌ها باید به طور قانونی 90 ساعت در هفته کار کنند و کاری که انجام می‌دهند دوبرابر نسبت به کار کادر درمان زمان می‌برد.
از طرفی رزیدنت‌ها به لحاظ قانونی هم مسؤولیت دارند یعنی اگر که رزیدنت و اینترن دچار خطای پزشکی به اشکال مختلف شود، محکوم به دیه می‌شوند. این یک تناقض جدی است که به موقع پرداخت دیه و محکومیت آن‌ها را پزشک خطاب کرده و موقع حقوق دادن آن‌ها را پزشک تلقی نمی‌کنیم و باید با کمک هزینه تحصیلی دوران خود را بگذرانند و این دوران جزو سابقه کارشان هم حساب نشود.
*حقوق حداقلی انترن‌ها
اگر همین موضوع را با کشورهای دیگر مقایسه کنیم می‌بینیم آن‌ها فعالیت رزیدنت‌ها و اینترن‌ها را به رسمیت شناختند و برای تمام آن‌ها نسبت به حقوق و دستمزد حداقلی کشور خود، درآمد به همراه حقوق و مزایا در نظر گرفته اند. احساس ما این است که وزارت بهداشت با این مسأله تبدیل کمک هزینه رزیدنت‌ها و اینترن‌ها به حقوق موافق نیست. زیرا برای این کار در زمینه هزینه‌های جاری خود برای پرداخت دستمزد با مشکل مواجه می‌شود و این مطلوب نیست. مجلس شورای اسلامی در این رابطه بهتر می‌تواند مؤثر باشد و از حق رزیدنت‌ها و اینترن‌ها دفاع کند. از سوی دیگر ما انترن را زیر مجموعه پزشک عمومی آورده ایم اما حداقل حقوق برای آن ها در نظر گرفته نمی‌شود.
*معضلات اجتماعی رزیدنت‌ها و انترن‌ها
همین مشکلات حقوقی و درآمدی باعث مشکلات و معضلات اجتماعی دیگر چون تأخیر در ازدواج می شود. طبیعی است وقتی یک نفر 800 هزار تومان در ماه درآمد دارد یا رزیدنت ما با داشتن مدرک پزشکی 1 میلیون تومان درآمد دارد شاید اصلا با این درآمد زنده هم نماند چه برسد بخواهد ازدواج کند و فرزندآوری هم داشته باشد. افرادی که رزیدنت و اینترن هستند زمانی که ببینند شرایط به این صورت است مهاجرت می‌کنند زیرا حتی کشورهای همسایه این افراد را با تحصیل و درآمد خیلی خوب جذب می‌کنند.
*تعهدنامه اجباری رزیدنت‌ها
علاوه بر طرح تعهد خدمتی که از پزشکان گرفته می‌شود، وزارت بهداشت تعهدنامه ای جداگانه از طرف خودش از اینترن ها و رزیدنت و پزشکان عمومی می گیرد که این تعهدنامه اصلا متناسب با قانون مجلس نیست. محتوای تعهدنامه این است که اگر شما 7 سال پزشک عمومی خواندید به جز دوسال طرح، به اندازه مدت زمان تحصیل یا دو برابر آن باید به وزارت بهداشت خدمت کنید.
مهرداد افکاری دانشجوی علوم پزشکی شیراز: کمپین مذکور را 21 هزار نفر امضا کردند که آن ها شامل دانشجوی ترم یک پزشکی بوده تا دانشجوی سال چهارم تخصص. لذا این مطلب مطرح می شود که دانشجوی سال اول پزشکی هم این دغدغه را دارد که آینده کاری اش چه می شود.
نکته قابل تامل اینجاست که حتی فرد خدماتی هم در بیمارستان درآمدی را به عنوان حقوق دریافت می‌کند یعنی مدیریت بیمارستان نسبت به جان او مسؤول است اما اینترن و رزیدنتی که در یک بیمارستان کار می‌کنند اگر حین عمل یا کار دچار جراحت یا عفونتی شوند، عملا مدیریت بیمارستان به او می‌گوید باید احتیاط می کردی!
*بیمارستان ار رزیدنت‌ها حمایت نمی‌کند
پیش بینی ما این است که وزارت بهداشت با مطالبه ما مخالف می‌کند زیرا اگر بخواهد من را بیمه کند، باید مسؤول سلامت ما هم باشد، خیلی از همکاران ما کرونا مثبت شدند و اگر این قانون مصوب نمی شد که هزینه بیماران کرونایی با دولت است، رزیدنت و اینترن باید هزینه شان را خودشان پرداخت می‌کردند. من حتی اگر در بیمارستان مورد حمله بیماران قرار بگیرند و آسیبی ببینم باز هم بیمارستان می گوید به ما ربطی ندارد. مطالبه ما این است که عنوان کمک هزینه به حقوق تغییر کند و مسؤولیت ما را بیمارستان به عهده گیرد. طنز ماجرا اینجاست در جریان کرونا 3 هزار ماسک n95 در بیمارستان شیراز مفقود شد و در زمان پیگیری گفتند اینترن‌ها برداشتند! درحالیکه از آن ماسک چیزی به دست انترن‌ها نرسید. در واقع هر گونه خطایی را در بیمارستان به گردن دانشجو می اندازند.
*130 ساعت کشیک در هفته
آرمین سعیدی سوق، دبیر کارگروه آموزش و پژوهش شورای صنفی دانشجویان وزارت بهداشت: واقعا با حقوق 800 هزار تومانی یک اینترن یا به طور میانگین یک میلیون و 700 هزار تومانی رزیدنت می‌توانیم بگوییم که عدالت رعایت می‌شود؟ ماده 57 آیین نامه قانون کار جمهوری اسلامی ایران، می‌گوید به طور متوسط کارگر باید در هر هفته 44 ساعت کار کند و در 4 هفته نباید بیش از 176 ساعت کار کند، ولی ما می‌بینیم یک رزیدنت ارتوپدی در هفته 130 ساعت کشیک می‌دهد.از طرفی 85 درصد فعالیت خدمات درمانی در بخش های دولتی توسط اینترن ها و رزیدنت‌ها پوشش داده می شود.
*برای کار انترن و رزیدنت ارزش قائل شوید
علی نوروزی، دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی شیراز: دوره پزشکی 7 سال است یعنی دانشجو حداقل در 25 سالگی دانشگاهش تمام می‌شود همچنین اگر رزیدنتی بخواهد درس بخواند حداقل تا 32 سالگی درگیر دوره آموزش و تحصیل است.
با مقایسه بین رشته تربیت دبیری و رشته ما می‌بینیم، ما در رشته خود مسؤولیت داریم، در حالیکه اگر دانشجوییم نباید مسؤولیت به گردن ما باشد و عدم حضور ما در ارزیابی آخر ترم ما اثر داشته باشد. نه اینکه کار بیمارستان لنگ بماند! وقتی کار بیمارستان با نبود ما لنگ می‌ماند پس داریم کار انجام می دهیم و اگر مشکلی پیش بیاید پای ما گیر است. رشته‌ای مثل تربیت معلم و دبیری از سال اول حقوق دریافت می‌کنند و دوره تحصیلی آن‌ها 4 ساله است و تحصیل جزو کارشان محسوب می‌شود.
بحث من سابقه کار است؛ مسؤولیت بچه‌های تربیت معلم و ما را با هم بسنجید، یک اینترن یا کارورز مسؤولیتش در بیمارستان اینقدر سخت است که جای دیگر نمی‌تواند مشغول به فعالیت شود که درآمد دیگری داشته باشد و چرا کارش ارزش ندارد که دوره اینترنی و کارورزی جزو سابقه کار برایش محسوب شود؟
*امرار معاش برایمان سخت است
یاسمن منصوری، نماینده شوراهای صنفی دانشگاه علوم پزشکی شیراز: به خاطر ساعت کاری بالا و منبع درآمدی که وجود ندارد، امسال با توجه به وضعیت تورم کشور،کار دانشجوهای پزشکی به جایی رسیده که نمی‌توانند زندگی خود را با این وضعیت ادامه بدهند و امرار معاش برایشان ممکن نیست.اولین مطالبه ما این است که اقدامی فوری در این خصوص انجام دهید. ما چند مطالبه جدی از وزارت بهداشت و مجلس داریم، اول اینکه کلمه کمک هزینه دانشجویی تبدیل به "حقوق" شود. مطالبه دوم موضوع سابقه کار است که باید مد نظر قرار داشته باشد.
*مشمول بیمه نیستیم!
مشکلات پزشکان درهم تنیده است یعنی مشکلات دوران طرح را نمی‌توان از دوران رزیدنتی و اینترنی جدا کرد، دوران انترنی دوره 18 ماهه است و کار ما بخش به بخش عوض می شود اما دوره دستیاری 4 ساله است که شما باید به طور مداوم در یک جا حضور داشته باشید و بعد وقتی وارد طرح می‌شوید تازه عمق فاجعه بیشتر می‌شود.
تا سال 79 به دستیاران فیش حقوقی می‌دادند و برای همین خیلی ها به دیوان عدالت اداری شکایت کردند تا تحت پوشش بیمه قرار گیرند، اما بعد از سال 79 بنا به دلایل نامشخصی، فیش حقوقی برداشته و واژه حقوق به کمک هزینه تغییر پیدا کرد و با این اوصاف دیگر ما مشمول بیمه نیستیم. وقتی ما حقوق بگیریم، مشمول قانون کار می شویم، در دوره اینترنی، افراد دانشجو حساب می‌شوند اما در دوران رزیدنتی و دستیاری فرد هیچ اسمی ندارد یعنی نه دانشجو هستیم نه نیروی کار.
خوب است که از همان دوران اینترنی حق الزحمه را به حقوق تبدیل کنیم و بتوانیم حقوق بگیریم. حق بیمه برای ما به عنوان سابقه کار حساب شود. من در دوران رزیدنتی با بیماری مواجه شدم، درمان در دانشگاه تهران برای دانشجوها رایگان بود اما من به عنوان دستیار دانشگاه علوم پزشکی تهران نمی‌توانستم از امکانات استفاده کنم و هزینه‌ها را تمام و کمال پرداخت کردم.
حقوق رزیدنت‌ها؛ ساعتی 3 هزار تومان!
دکتر به این اشاره کردند که زمان کشیک ساعتی حدود سه هزار تومان دریافت می‌کنیم در صورتی که ما فقط در ساعت کشیک‌ها بیمارستان نیستیم و بعد از ساعت کشیک ها تا ساعت 2 بعد از ظهر درگیر هستیم و هزینه ساعتی ما کمتر از اینها می افتد. دوره اینترنی مهم است اما موضوع دستیاری هم باید مطرح شود. به دلیل اینکه زمان آن طولانی هست. مشکل دیگر دستیاران این است که با دانشجوهای phd در رده یکسان قرار می‌گیرند. درحالیکه بچه‌های phd وزارت بهداشت مسؤولیت جان بیمار را ندارند اما همان کمک هزینه‌ای را دریافت می‌کنند که یک دستیار دریافت می‌کند و این عدالت نیست. یک دستیار در برابر جان بیمار مسؤولیت قانونی دارد اما هزینه کارش را نمی‌گیرد.
*محکوم به انجام کار رایگان هستیم
وقتی با همکاران که صحبت می‌کنیم موضوع تأخیر در دریافت حقوق ها مطرح می‌شود به طوری‌که الان یک سال است که کارانه ها عقب افتاده هست. ما پزشکان محکوم به انجام کار رایگان هستیم و کسی از ما حمایت نمی‌کند.
*سلطه هیأت امنا بر دانشگاه‌ها
مهشید دارابی، متخصص کودکان و عضو شورای دستیاری دانشگاه علوم پزشکی تهران: حقوق رزیدنت‌ها در دانشگاه‌های مختلف متفاوت است و برای اینکه هزینه دانشگاه کمتر شود بسیاری از دانشگاه‌ها را هیات امنایی اقدام به پرداخت حق‌الزحمه پرسنل می‌کنند و عمق فاجعه اینجاست که حالت نیمه‌خصوصی در بیمارستان ایجاد دشه است و هیأت امنا همه چیز را تحت سلطه دارد و سلیقه خود را اعمال می‌کند.
مسأله دیگر تعهد یرقانونی دستیاری است، طبق قانون کشور من باید فقط طرح عمومی را بگذرانم در صورتی که وقتی وارد دوره دستیاری شدم دیگر نباید تعهد بدهم. تنها چیزی که می‌تواند این مشکل را حل کند اصلاح قانون است. تقریبا دو سال است که دستیار نیستم و وقتی حقوق دستیاران را دوباره پیگیری کردم دیدم که حقوق‌ها متفاوت است یعنی یک فرد متاهل 2 و نیم میلیون و یک فرد مجرد دو میلیون تومان حقوق دریافت می‌کند. وزارت بهداشت معمولا چند دانشگاه که پرداخا حقوق‌هایشان خوب است را به عنوان نمونه مطرح می‌کند در صورتی‌که واقعیت اینطور نیست و هیچ چیز ثابتی وجود ندارد.
*مهاجرت پزشکان جدی است
خیلی از پزشکان به مهاجرت فکر می‌کنند و این به ضرر کشور است. اینطور نیست که بیمارستان ها درآمد نداشته باشند بلکه قانون‌هایی که نوشته‌اند دچار مشکل است و ارتباطشان با بیمه‌ها دچار مشکل است. شک در هر شیفت جان تعداد زیادی انسان در دستان ما است. من که از نظر جسمی و روانی خسته‌ام در مواقعی توانایی اداره کار را ندارم. متاسفانه همه پزشکان به یک چشم دیده می‌شوند و اعلام می‌شود که همه پزشکان مالیت نمی‌دهند؛ اینکه گفته می شود پزشکان مالیات نمی‌دهند اشتباه است در حالیکه ما حداقل 35 درصد از حقوقمان را مالیات می‌دهیم.
انتهای پیام/
اخبار مرتبط
پر بازدید ها
پر بحث ترین ها
بیشترین اشتراک
بازار 
اخبار کسب و کار 
