Categories: سیاسی

مجلس یازدهم؛‌ انتظارات و چالش‌ها

شنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۹ – ۱۲:۴۳ مجلس یازدهم؛‌ انتظارات و چالش‌ها

یک فعال رسانه‌ای تاکید کرد: جریان های موثر در صحن مجلس فارغ از تجربه تعاملی خود در گذشته باید اختلافات سلیقه‌ای خود را حل و فصل کنند.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس،‌ حامد موفق بهروزی فعال رسانه‌ای در یادداشتی به بررسی مجلس یازدهم و انتظارات از آن پرداخت. متن یادداشت به شرح ذیل است:

مجلس یازدهم وظیفه سنگینی بر عهده دارد؛ از سویی نمایندگی مردم در شرایط سخت کنونی خود بار مهمی را بر دوش نمایندگان مجلس گذاشته است و از سویی ورود بسیاری از جوانان به این مجلس رسالت دیگری را بر عهده این جوانان نهاده که مهم ترینش فراهم کردن بستری برای رویش دولت جوان انقلابی است.

البته ظاهر این سه واژه-دولت جوان انقلابی- نباید ما را به خطا بیاندازد. هیچ کسی نمی خواهد شرط سنی برای دولت بگذارد. دولت جوان انقلابی به معنای دولتی که روحیه و انگیزه کار داشته باشد، فعال باشد و شجاع، خستگی ناپذیر باشد و پرکار، اهل فکر باشد و مشورت پذیر؛ باید الگویی داشته باشد، الگویی که انتظار می‌رود مجلس جدید با عملکردش آن را بسازد.

در شرایط کنونی مجلس، فرصت‌ها و چالش‌هایی پیش روی نمایندگان مجلس شورای اسلامی است که گویا تا کنون از آنها غفلت شده است. 5 فرصت و چالش اساسی مجلس فعلی را بصورت کوتاه مرور میکنم:

یکم مسئله ائتلاف در انتخابات مجلس یازدهم: انتخابات یازدهم مجلس در کشور با شکل گیری ائتلاف بزرگی مواجه شد که به واسطه آن نمایندگان بسیاری از سلایق و تفکرها توانستند دور هم جمع شوند و به یک لیست واحد برسند. در همین ائتلاف بود که برای اولین بار نقش و وزن جوانان به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یافت.

اما همین ائتلاف با تمام خوبی‌هایش عوارضی داشت که یکی از عوارض طبیعی ائتلاف حداکثری کثرت سلایق است و این خود یعنی اگر چنین ائتلافی پیروز انتخابات شود با تعدد نظرات مواجه خواهد شد. لذا وجود نظرات متعدد در لیست ائتلاف بزرگ اصولگرایان امری طبیعی است و چندان جای تعجب ندارد. چنین شرایطی اساسا می‌تواند دو وضعیت را به وجود آورد که یکی باعث رشد است و دیگری مانع ارتقا. آنچه باعث رشد است امکان ظهور و بروز افکار و اندیشه‌های متنوع است که ذاتا برای مجلس که جایگاه اندیشه‌ای و ریل گذاری دارد خوب است. اما اگر مانع اجماع و عامل تفرقه و کندی در عمل شود زمینه ساز ناکارآمدی می‌شود.

دوم خاموش شدن چراغ شورای ائتلاف پس از انتخابات: این مجلس خروجی این شورا است. بزرگان این شورا باید مسوولیت تک تک افرادی که در لیست ائتلاف گنجانده‌اند را بر عهده بگیرند و نقش پدرانه خود را ایفا کنند. این نقش آفرینی مفهومش دخالت در امر مجلس نیست اما اگر شورایی بنای فعالیت سیاسی داشته باشد بدان مفهوم که در انتخابات برای مردم لیست پیشنهاد دهد و در جهت رای آوری آن تلاش کند، باید پس از انتخابات نیز منتخبان لیست خود را نظارت و یاری کند. مخصوصا آنکه بسیاری از منتخبان این لیست جوانان هستند و قطعا قدرت جوانی نیازمند تجربه ریش سفیدانِ مجلس دیده و خاک صحنه خورده است.

از طرفی بزرگان این شورا نباید مرعوب واژه سازیهای کاذب شوند. برخی تلاش دارند فعالیت این جمع را به مثابه دخالت «پدرخوانده‌ها» در عرصه سیاسی جلوه دهند در حالی که این اشخاص از نفرات اصلی جریان انقلابی بوده و هستند و کارنامه آنها روشن است. اتفاقا عدم ورود این جمع به مسائل مهم کشور می‌تواند مورد نقد واقع شود که چرا این شخصیت‌ها مسوولیت خود را نسبت به انقلاب و نظام در شرایط سخت کشور ایفا نمی‌کنند. امید است این شورا فراتر از انتخابات وارد عمل شود و شنیده‌ها هم موید همین امر است.

سوم توجه به ادراک اجتماعی از مجلس شورای اسلامی: چند ماه از عمر مجلس یازدهم گذشته است اما آنچه در رسانه‌ها از عملکرد این مجلس در رسانه ها منعکس شده است انطباقی با نیازمندی‌ها و انتظارات مردم ندارد. این در حالی است که مجلس در همین چند ماه طرح‌های متعدد اقتصادی و معیشتی را در دستور کار خود قرار داده و جلسات تخصصی زیادی را برگزار کرده است اما این فعالیت ها نمودی در رسانه‌ها و افکار عمومی نداشته. در همین مدت زمان کوتاه،‌ کمیسیون‌های تخصصی مجلس در حوزه کنترل بازار مسکن، مدیریت بازار بورس و فعال‌سازی حوزه تولید جلسات متعددی برگزار کردند که نتیجه‌اش بالای 15 طرح اقتصادی است که برخی از صحن مجلس رای آوردند و برخی در صف طرح در صحن هستند.

متاسفانه بسیاری از نمایندگان تصورشان این است که فهم رسانه‌ای بسیاری بالایی دارند و صفحه توییترشان به تنهایی دارای اثر است اما همین شور و شوق دیده شدن و توییتر بازی در میان برخی نمایندگان خود به مثابه یک نورافکن پر نور عمل می‌کند که امکان دیده شدن دیگر فعالیت‌های مجلس را نمی‌دهد. چه بسا اگر بسیاری از این فعالیت های فردی نمایندگان رخ نمی‌داد عملکرد مجلس ظهور و بروز بهتری پیدا می‌کرد.

چهارم توجه به ظرفیت هیات‌های اندیشه‌ورز: مجلس شورای اسلامی خود بزرگترین هیات اندیشه ورز ایران را در اختیار دارد. مرکز پژوهش های مجلس و ظرفیت متخصصان این مرکز می تواند نقش پر رنگ‌تری در عرصه سیاسی کشور ایفا کند. در سراسر کشور هم بسیاری از هیات‌های اندیشه ورز آمادگی دارند نتایج تحقیقات خود را در اختیار نمایندگان مجلس قرار دهند. بدیهی است نمایندگان مجلس وظایف متعددی بر عهده دارند و به تنهایی امکان پخت‌وپز طرح های کلان کشوری را نخواهند داشت لذا بهره بردن از ظرفیت هیات‌های اندیشه‌ورز موجود امری ضروری است که شاید طی ماه های گذشته مورد غفلت واقع شده است.

پنجم توجه به همگرایی و همسویی افراد موثر صحن مجلس: جریان های موثر در صحن مجلس فارغ از تجربه تعاملی خود در گذشته باید اختلافات سلیقه‌ای خود را حل و فصل کنند. نمایندگان این جریان‌ها باید توجه کنند که همه آنها در یک کشتی واحد نشسته‌اند و تمام شکست‌ها و پیروزی‌ها متعلق به تمام مجلس خواهد بود نه یک جریان خاص.

انتهای پیام/