ملایی: ما با دوچرخه حرکت می کنیم، کشورهای دیگر با ماشین آخرین مدل/ هدفم طلای المپیک لس آنجلس است

موتور جستجوی avalkhabar 3 سپتامبر 2021

0 8 زمان تقریبی مطالعه 9 دقیقه

شبکه های اجتماعی ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

سلام	کانال تلگرام
توئیتر

گروه: ورزشی ساعت: 20:21 منتشر شده در مورخ: 1400/06/12 شناسه خبر: 1765122 به من می گفتند مسیری اشتباهی می روی ملایی: ما با دوچرخه حرکت می کنیم، کشورهای دیگر با ماشین آخرین مدل/ هدفم طلای المپیک لس آنجلس است قایقران روئینگ تیم ملی بانوان گفت: در مسیری که گذراندم همیشه می‌گفتند اشتباه می‌روم و تنها کاری که از دستم بر می‌آمد این بود که ثابت کنم این مسیر درست است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ نازنین ملایی بانوی قایقران ایران در مورد انتظار مردم و مسئولین از او برای کسب مدال طلا در بازی های آسیایی، اظهار داشت: این مساله برای من افتخار است اما باید بر اساس آنچه در اختیار نفرات می گذاریم انتظار داشته باشم. اگر انتظار مدال‌های خوشرنگ داریم باید شرایط در حد امکاناتی باشد که ورزشکاران در تمام دنیا دارند.

عضو تیم ملی قایقرانی بانوان کشور افزود: نمی‌توانیم مثل ورزشکارهای سطح یک آسیا مانند چین و ژاپن و هنگ‌کنگ تجهیزات نداشته باشیم اما انتظار داشته باشیم با اقتدار آن‌ها را بگیریم. من از سال2015 وارد رشته قایق تک نفره سبک وزن شدم. مربی من در این رشته برای اولین بار ارنج کرد و خداراشکر توانستم در این سال اولین نقره را کسب کنم.

وی در توضیح رشته‌ای که در آن فعالیت دارد، گفت: خیلی مهم است که یک ورزشکار با یک مربی به صورت اختصاصی کار و به صورت مداوم پیشرفت کند. توانستم در رشته سبک وزن مدال طلای آسیا را کسب کنم. روئینگ هم سبک وزن و هم سنگین وزن دارد. من در رشته سبک وزن توانستم سه دوره قهرمان آسیا شوم. قهرمانی سخت است اما حفظ آن و ارتقای رکورد خیلی سخت تر است که نیاز به برنامه ریزی دارد. پشت آن این بود که افشین فرزام مربی من هرسال سیستم تمرینی، تاکتیک و تکنیکی که داشتیم را تغییر می‌داد.

روئینگ سوار کشورمان افزود: این مساله باعث شد پیشرفت کنم و کاری است که تمام کشورهای صاحب نام انجام می‌دهند. یعنی هر قایق یک مربی اختصاصی دارد که بررسی تمام رقبای آن ورزشکار، تکنیک و تاکتیک، تنظیمات قایق که خیلی در روئینگ مهم است را انجام می‌دهد. مثل اینکه فردی خیاط اختصاصی داشته باشد تا لباس مختص خودش را تهیه کند. تنظیم قایق روئینگ دقیقا همین است. مربی ورزشکار می‌داند که در چه تنظیمی عملکرد خوبی را ارائه می دهد.

ملایی در مورد اینکه آیا رسیدگی کمیته ملی المپیک در چندسال گذشته خوب بوده، گفت: واقعیت این است که از سال 2015 درخواست اردوها و مسابقات جهانی دادیم اما این اتفاق نیفتاد. می گفتند چون در مسابقات جهانی مدال نمی‌آوریم پس تجربه هم نکنید. حتی قبل از مسابقات کسب سهمیه و المپیک، به دلیل نداشتن تجهیزات و پیست استاندارد درخواست اردو دادیم اما اثربخش نبود.

وی با اشاره به رقابت در مسابقات المپیک افزود: من در تمام مسابقات المپیک تا هزارمتر همه کشورهای صاحب نام از جمله نیوزلند که نفر خیلی قدیمی این رشته است و طلای المپیک را گرفت، پشت سر می‌گذاشتم. به دلیل اینکه من در پیست هزارمتر دریاچه آزادی تمرین کردم. دریاچه‌ آب آرامی نداریم که دو کیلومتر باشد. تنها کاری که مربی من می‌توانست انجام بدهد این بود که با دستگاه شبیه ساز روئینگ در خشکی، تمرینات جبرانی را انجام بدهم.

ملایی تصریح کرد: این مساله کمک کرد فقط کمک کرد که من لااقل تا رده یازدهم باالا بیایم و باعث شد خیلی از مربیان صاحب نام اینرشته از ما تقدیر کنند. حتی رئیس فدراسیون جهانی و توماس باخ هم به طور ویژه بعد از مسابقات از ما تشکر کردند. وقتی در مصاحبه‌ها گفتم که در پیست هزارمتر تمرین کردم، برای همه آن‌ها جای سوال بود و ما را یک رقیب می‌دانستند. چون با این شرایط توانستیم با آن‌ها رقابت کنیم.

بانوی قایقران کشور در مورد اینکه فعلا امکان داشتن پیست دو هزارمتر در داخل فراهم نیست، گفت: در کوتاه مدت امکانش نیست. اما من 14 سال عضو تیم ملی هستم و هرسال این مساله مطرح شده است.

ملایی در خصوص ادغام رشته‌های سبک و سنگین وزن در المپیک و اینکه تنها آسیایی که رکورد بیشتری از او دارد یک چینی است، عنوان کرد: تنها آسیایی که در المپیک توانست جزو 12 نفر اول باشد ورزشکار چین است و بعد از او من بودم. او سنگین وزن است. تمام نفراتی که در المپیک حاضر شدند سنگین وزن بودند. به جز من که رشته تخصصی من سبک وزن بود اما چون المپیک این رشته را نداشت مجبور بودم وارد سنگین وزن شوم که کارم را سخت‌تر کرد. در بازی های آسیایی شرایط متفاوت است اما این هم یک برنامه ریزی دارد.

وی افزود: کنفدراسیون آسیا و فدراسیون جهانی در هر دوره با کشور میزبان جلساتی برگزار و رشته‌ها را انتخاب می‌کنند. تقریبا در این ماه اعلام می شود که چه رشته‌هایی شرکت می کنند. هنوز معلوم نیست که تک نفره‌ی سبک وزن در این رشته‌ها وجود دارد یا خیر. اگر نباشد سنگین وزن هست و من باید در این رشته رقابت کنم.

بانوی قایقران کشور درمورد امکانات مورد نیازش گفت: به یک پیست دوهزارمتر، با قایق، امکانات و تجهیزات روئینگ نیاز دارم. مجبورم به اردوهای خارج از کشور بروم. در سواحل هم نمی توانم چون آب جریان دارد و ما به آب راکد نیاز داریم. قطعا اگر مسئولین نسبت به این مساله حرفه ای برخورد کنند بازخورد حرفه‌ای دریافت می‌کنند و من در این صورت از همه آن ها متشکر می شوم.

ملایی در خصوص اینکه آیا قایقرانی ما چه در روئینگ و چه در کایاک شانس‌های دیگری هم برای کسب مدال دارد، عنوان کرد: قطعا همین است. در هردوره بازی‌های آسیایی نشان دادیم ورزشکارانمان می توانند مدال بیاورند. هم در ارنج‌های گروهی 4 نفره و هم در دو نفره‌ها، این دوره هم امکان کسب مدال وجود دارد اما بستگی دارد که اردوی تدارکاتی و امکانات تمرینی برای رسیدن به سطح آمادگی لازم چگونه است. قطعا تمام کشورهایی که در مسابقات شرکت می‌کنند بیکار نبوده‌اند و با بهترین امکانات ممکن خودشان را آماده می‌کنند.

وی در مورد وقفه یکساله مسابقات المپیک به خاطر کرونا، عنوان کرد: فقط افراد صاحب نام می‌توانند وارد مسابقات المپیک شوند. به همین خاطر سطح آن از بقیه مسابقات جدا می‌شود. یکسال وقفه این دیدگاه را در همه افراد به وجود آورده بود که ممکن است رقبای من ضعیف‌تر شده باشند. یا از طرفی ممکن است من ضعیف‌تر شده باشم چون اطلاعاتی از آن ها ندارم. این موضوع باعث شد وقفه کوچکی بیفتد. اطلاع داشتم کشورهای دیگر مانند کره و ژاپن یک دو ماه بعد از کرونا که تمرینات کنسل شد، شروع به کار کردند. ما نزدیک به 7ماه در خانه بودیم و تمرین در خانه را می‌توانستیم انجام بدهیم.

ملایی که با برنامه ورزش و مردم گفتگو می کرد، افزود: این مساله استرس بیشتری به من وارد کرد. دوست نداشتم در المپیک زنگ تفریح باشم. دوست داشتم برای المپیک بعدی پلی بسازم تا نشان بدهم این رشته می‌تواند شانس مدال داشته باشد. بعد از حدودا 7 ماه که اردوها شروع شد، فشار مضاعفی به خودمان آوردیم تا به سطح قبلی برسیم. این باعث شد نزدیک مسابقات کسب سهمیه یک ماه آسیب شدید در کمر داشته باشم. به همین خاطر نتوانستم به خوبی تمرین کنم. سه هفته قبل از مسابقات کسب سهمیه توانستم تمرین کنم، نقره بگیرم و وارد المپیک بشوم.

وی با اشاره به آسیب دیدگی قبل از مسابقات المپیک اظهار داشت: کمردرد من قبل از المپیک هم شروع شد. مربی من تکنیک و تاکتیک و تمرینم را بر اساس کمردردی که داشتم و با شناختی که روی سیستم روحی و جسمانی من داشت، تغییر داد و با دو هفته تغییرات تمرینی توانستم جهش خوبی داشته باشم. عملکرد ما را همه در توکیو دیدند. مطمئنم این نتیجه اگر پیست استاندارد داشتیم، اگر تمام این مدتی که حتی قبل از کسب سهمیه دچار آسیب شده بودم فیزیوتراپ و ماساژور داشتیم که از تمرینات عقب نیفتم، قطعا خیلی بهتر می‌شد. وقتی آسیب دیدم سه هفته حتی نمی‌توانستم راه بروم.

قایقران کشورمان در خصوص اینکه چون شانسی برای کسب مدال در این رشته دیده نمی‌شد، مسئولان انرژی زیادی صرف آن نکردند، گفت: دقیقا همینطور است. خیلی از مسئولین همین را به صورت مستقیم به من گفتند که ما نمی‌دانستیم اما از این به بعد چون فهمیدیم که شانس مدال دارید روی شما حساب باز می‌کنیم. اما این نگاه حرفه‌ای نیست. همه ورزشکاران حقی دارند که باید به آن رسیدگی شود. من در مسیری که گذراندم همیشه می‌گفتند مسیر اشتباهی می‌روم. تنها کاری که از دستم بر می‌آمد این بود که ثابت کنم این مسیر درست است.

وی افزود: خداراشکر با نتایجی که در این سال‌ها گرفتم، توانستم به همه مسئولین و افراد ثابت کنم مسیر درستی را می‌روم. این خیلی مهم است که ورزشکار حرفه‌ای بتواند در مسیر درست قراربگیرد و نتایج خوبی را رقم بزند. خانواده در این مسیر نقش خیلی مهمی دارد. در تمام این مدت که مسائل و چالش‌های مختلف و غیرحرفه ای که سر راه من قرار گرفت، اگر خانواده‌ام نبود نمی‌توانستم به هدفم برسم.

ملایی تصریح کرد: من اصالتا گیلانی هستم اما به لیل شرایط کاری پدرم در سیرجان به دنیا آمدم. از طرفی کرمانی‌ها می‌گویند من سیرجانی هستم و از طرف دیگر اهالی انزلی می گویند من انزلی‌چی هستم! یک جنگ استانی شده است! اما من متعلق به ایران هستم چون ورزشکار تیم‌ملی هستم. از وقتی وارد تیم ملی شدم می گویم برای کشورم هستم. وقتی پرچم کشور بالا می‌رود، نمی‌گویند پرچم انزلی بوده یا سیرجان.

وی در مورد اینکه تا چه زمانی به فعالیت خودش ادامه می دهد، گفت: من قول مدال طلا درالمپیک لس آنجلس (2028) را داده‌ام. قصدم المپیک لس آنجلس است. در همین المپیک توکیو رقیب ایرلندی من 40 ساله و رقیب نیوزلندی من 36 ساله بودند. این نشان می‌دهد در رشته ما شانس وجود دارد. در کشورهای دیگر سن یک عدد است چون شرایط طوری است که ورزشکار می‌تواند به زندگی شخصی و حرفه ای خودش برسد.

ملایی در مورد مسابقات المپیک 2024 پاریس عنوان کرد: قطعا می‌خواهم برای جنگیدن و کسب مدال به این مسابقات بروم اما باید بر اساس شرایطی که داریم قول بدهم. با این شرایط ما با دوچرخه پیست دو کیلومتر را پشت سر می‌گذاریم و کشورهای دیگر با آخرین مدل ماشین این کار را می‌کنند. قطعا آن‌ها سریعتر می‌رسند و من باید زمان بیشتری بگذارم. اگر انگیزه و سخت کوشی ایرانی‌ها را در کنار تجهیزات بگذاریم، مانند بمب می ترکد.

انتهای پیام/

https://www.dana.ir/1765122 '); d.write(' اخبار مرتبط آخرین اخبار