يکشنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۹ – ۰۷:۰۳ چرا پایان مهرورزی برخی خانواده‌ها به بی وفایی اعضای آن ختم می‌شود؟
چرا مهرورزی برخی از خانواده‌ها پایانش به بی وفایی و طلبکاری اعضای آن ختم می‌شود؟ چرا مهرورزی به صورت فردی و به دور از جامعه، میوه شیرین سازنده نمی‌دهد؟
خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: حجت‌الاسلام والمسلمین حسین درودی معاون امور استان‌های ستاد همکاری‌های حوزه‌های علمیه و آموزش و پرورش در یادداشتی نوشت: جهت ادای احترام و ارادت قلبی به ساحت پیامبر اعظم(ص) و بالاترین سفیر مهر و محبت الهی و انسانی و جانشینان معصومش و هم چنین شهدای خان‌طومان و هم‌کیشان آنان که محبت آنان به بشریت نظیر بردار نیست؛ به طرح سؤالاتی پیرامون مهر و محبت حقیقی و کارکردهای فردی و اجتماعی آن می پردازیم.
– چه باید کرد که محبت والدین نسبت به فرزندان تجاری و مادی نشود؟
– چرامهرورزی برخی از خانواده‌ها پایانش به بی وفایی و طلبکاری اعضای آن ختم می‌شود؟
– چرا محبت و مهرورزی به صورت فردی و به دور از جامعه، میوه شیرین سازنده نمی‌دهد؟
– چرا بدون عشق به خالق و سفیران آسمانی او، محبت ماندگار و مهرورزی صادقانه روزی جامعه بشری نمی‌شود؟
– آیا مهرورزی حقیقی به پیامبر خاتم و دودمان طاهرینش علیهم‌السلام، ظرفیت انسانها را برای تقرب الی الله و ارتباط با فرشتگان افزایش می‌بخشد؟
– چه ارتباطی میان مهرورزی با ظرفیت قلبی یک انسان وجود دارد؟
– آیا نورانیت مهرورزی حقیقی به وجود خود و خداوند متعال و مخلوقات، تربیت مستمر و تمام ساحتی و همه جانبه ایجاد می‌کند؟
– آیا لطافت محبت حقیقی مانع خشونت در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی می‌شود؟
– آیا لینت و ملایمت در مدیریت خرد و کلان بدون نصرت خالق هستی، قابل آموزش و ارزش است؟
– آیا ارتباطات مشارکتی و منفعتی بدون اکسیر اعظم مهرورزی خصوصا با سیم خاردارهای خیال آدمی امکان پذیر است؟
– آیا هزینه‌های پرداخت شده برای مهرورزی خداساخت جهت برپایی یک زندگی مشترک و جامعه صالح، از بین رفتنی، خسران زدگی، ناامیدی و افسردگی به همراه می‌آورد؟
– آیا بشر قادر است با عقل ابزاری، مهرورزی بدلی از حقیقی را تشخیص دهد؟
– آیا مهرورزی بدلی و خیالی و غیر الهی تبعاتی مانند وطن فروشی، بیگانه پرستی، احتکار و اختلاس می‌آفریند؟
آیه شریفه «فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک فاعف عنهم و استغفر لهم و شاورهم فی الامر فاذا عزمت فتوکل على الله ان الله یحب المتوکلین» – به (برکت) رحمت الهى، در برابر آنان [= مردم] نرم (و مهربان) شدى! و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراکنده می‌شدند. پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب! و در کارها، با آنان مشورت کن! اما هنگامى که تصمیم گرفتى، (قاطع باش! و) بر خدا توکل کن! زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد.(159 آل عمران)
چرا در آیین نامه انتخابات رجال کشوری و مسؤولین فرهنگی جامعه جمهوری اسلامی به ویژه نظام آموزش و پرورش و وزرات علوم و دیگر دستگاه‌های فرهنگی و هنری این آیه کریمه سوره آل‌عمران به عنوان شاخص انتخاب نشده یا اجرا نمی‌شود و همچنین ترازوی شخصیت سنجی جهت ریاست، مسؤولیت پذیری مدیران و مدعیان مسؤولیت اجتماعی و حتی ازدواج‌های جوانان این کدهای قرآنی جهت سیر از سوی باطن به ظاهر تعبیه و تعیین و مسیرسازی نمی‌شود.
این آیه شریفه مادر و منشأ فعالیت‌های مشارکتی و مسؤولیت‌پذیری انگیزشی از درون به برون، و راهکار پذیرش خرد جمعی به صورت صادقانه در اسلام ناب محمدی را در خود می پروراند؛ این سند آسمانی اعلام می دارد که محبت و نشاط باطنی متصل به عالم ملکوت قادر است بر قلوب انسانها مدیریت داشته باشد همچنانکه معمار کبیر انقلاب اسلامی نظر بر این داشتند که مسؤول حقیقی انقلاب اسلامی باید بر قلب‌ها حکومت کند که این خود، رازی از اسرار نظام اسلامی و همچنین از ارکان حکومت عدل جهانی است.
حضرت امام مجتبی و امام هشتم علی بن موسی الرضا علیهما السلام با توجه به موقعیت اجتماعی خود که با شرایط ویژه‌ای مدیریت مهرورزانه اجتماعی جامعه را از آن خود داشتند و لکن تهدیدات درونی و بیرونی مسلط برمسلمانان مانع از فرود مهرورزی آن دو ذوات مقدس و دیگر معصومین گردیده که هنوز آثار عدم آن محبت‌های بی منت در زندگی مسلمانان و جهان بشریت، ملموس و محسوس است.
لذا باید به این مهم توجه داشت که زندگی پر از نیروهای نشاط آفرین بر آمده از مهر و محبت و لطافت حضرت امام مجتبی و امام هشتم به عنوان دو مدیر منصوب من الله و استقبال مردم که در اداره حاکمیت با شرایطی که هر کدام جداگانه متناسب عصر خویش داشتند استمرار و ادامه اخلاق مهرورزانه رسول مهربانی ها را برای بشریت به نمایش و امانت گذارند، در نتیجه بر مدیران و مسؤولان جامعه اسلامی واجب است که بسترها و زمینه سازی هایی را در ساحت های مختلف اجتماعی در دستور کار خود داشته باشند که عمق محبت شهروندان نسبت به مسؤولان را افزایش داده و هم چنین قلوب رجال کشوری و لشکری را در سطحی استقرار دهد که ظرفیت فرود ملائکه الله را در خود به نمایش بگذرانند و برنامه ریزی و سیاست‌گذاری متناسب و هم تراز آن ایجاد کنند تا درهای رحمت الهی بر روی همگان گشوده گردد و وزن سنگین و سهمگین خشونت در خانواده جامعه کوچک و هم چنین اجتماع از آنان سیر نزولی به خود بگیرد تا ابواب بسته شده اقتصادی و انسانی از آسمان به سوی زمین گشایش آن مطالبه شود.
همچنانکه در آیه شریفه96 سوره مبارکه اعراف می فرماید" وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ" و اگر اهل شهرها و روستاها ایمان می‌آوردند و پروا پیشه می‌کردند مسلّما ( درهای ) برکت هایی از آسمان و زمین را بر روی آنها می گشودیم ، و لکن ( آیات ما را ) تکذیب کردند ، پس آنها را به سزای آنچه کسب می کردند، دچار ساختیم.
با برآیند گیری از دو آیه شریفه به پاسخی دست می یابیم که مهرورزی آمیخته به محبت خالق راهگشا است و الا درب قلوب انسانها به دستور بشر قابل گشایش و باز شدنی و درمانگری نیست.
انتهای پیام/
بازار
اخبار کسب و کار
Error loading HTML