به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی طلا و ارز و به نقل از دیکریپت، استفاده از رمزارزها در کشورهای مختلف جهان یکسان نیست. تحقیقات دانشگاهی جدید نشان می‌دهد که میزان پذیرش رمزارزها تفاوت‌های قابل‌توجهی در مناطق مختلف دارد. اندرو ارکوهارت، استاد امور مالی و فناوری مالی در مدرسه کسب‌وکار بیرمنگام، در پنجمین بخش از ستون «پروفسور کوین»، به بررسی دلایل گسترش رمزارزها پرداخته است. او می‌گوید: رمزارزها حالا هم از نظر مقیاس و هم از نظر تنوع ابزارهای مالی به‌شدت رشد کرده‌اند و تأثیرشان بر نظام مالی سنتی روزبه‌روز پررنگ‌تر می‌شود.
در حالی که روزی فقط برنامه‌نویسان با رمزارزها سروکار داشتند، اکنون با ورود ابزارهایی مثل قراردادهای آتی بیت‌کوین (۲۰۱۷)، مشتقات متنوع، و در نهایت راه‌اندازی ETF اسپات بیت‌کوین در ژانویه ۲۰۲۴، توجه سرمایه‌گذاران حرفه‌ای هم جلب شده است. امروزه که به سمت انقلاب صنعتی چهارم پیش می‌رویم، با محوریت هوش مصنوعی، فناوری ارتباطات، اینترنت اشیا و بلاک‌چین، پیش‌بینی شده بلاک‌چین تا سال ۲۰۳۰ حدود ۱.۷۶ تریلیون دلار به تولید ناخالص داخلی جهان اضافه کند. چین بلاک‌چین را در اولویت‌های ملی خود قرار داده و کشورهای پیشرفته‌ای مانند آلمان، ژاپن، بریتانیا و فرانسه نیز پتانسیل اقتصادی آن را بیش از ۵۰ میلیارد دلار ارزیابی کرده‌اند. این اقبال سرمایه‌گذاران، ترکیب کاربران رمزارز را برای همیشه تغییر داده و نرخ پذیرش رمزارزها حالا به‌شدت وابسته به شرایط سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی کشورهاست.
رمزارزها در کدام کشورها بیشتر پذیرفته شده‌اند؟
بر اساس تحقیقی جدید روی ۱۳۷ کشور، پذیرش رمزارز در کشورهایی که شاخص‌هایی مثل آموزش، توسعه انسانی، دموکراسی، کیفیت نظارت و تولید ناخالص داخلی بالاتر دارند، بیشتر است. در مقابل، کشورهایی که آزادی اقتصادی کمتر و فساد بیشتری دارند، رمزارزها را کمتر پذیرفته‌اند. برخلاف تصور رایج، رمزارزها بیشتر در کشورهای باز، آزاد و دموکراتیک رواج یافته‌اند، نه در دولت‌های فاسد یا توسعه‌نیافته.
نقش اعتماد چیست؟
علاوه بر شاخص‌های اقتصادی، اعتماد هم نقش مهمی در پذیرش رمزارزها دارد. اعتماد یک ساختار اجتماعی است که به رشد اقتصادی، توسعه مالی و فراگیری مالی کمک می‌کند. اما در دهه‌های اخیر، میزان اعتماد عمومی کاهش یافته. به‌قول رئیس بانک مرکزی اروپا، «کریستین لاگارد»، در این دوران بی‌اعتمادی، بخش مالی در پایین‌ترین رتبه نظرسنجی‌های مردمی قرار دارد.
پژوهش انجام‌شده توسط جالان و همکاران (۲۰۲۳) تأیید می‌کند که در کشورهایی که سطح اعتماد عمومی بالاتر است، تمایل بیشتری به استفاده از رمزارزها دیده می‌شود. این موضوع، یافته‌های بهیمانی و همکاران (۲۰۲۲) را نیز تأیید می‌کند و نشان می‌دهد اعتماد نقش کلیدی در رشد بازارهای مالی دارد. در مطالعه‌ای دقیق‌تر، سعیدی و الفتّال (۲۰۲۵) بررسی کرده‌اند که کدام ابعاد «اعتماد» برای پذیرش رمزارزها مهم‌تر هستند. آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که زنان بیشتر به اعتماد به نهادهای نظارتی اهمیت می‌دهند، در حالی که برای افراد مسن‌تر، اعتماد اجتماعی اهمیت بیشتری دارد.
رمزارز یا دیفای؟ تفاوت در چیست؟
در مورد تفاوت میان پذیرش رمزارز و پذیرش امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) چه می‌دانیم؟ پژوهش نگویین و نگویین (۲۰۲۴) نشان می‌دهد که پذیرش بالای رمزارزها معمولاً در کشورهایی با ویژگی‌هایی مثل جمعیت زیاد، تورم بالا، ارتباط اجتماعی ضعیف، دموکراسی و تمایل به پرهیز از ریسک دیده می‌شود. اما پذیرش دیفای بیشتر در کشورهایی اتفاق می‌افتد که توسعه انسانی بالا، جمعیت بالا و زیرساخت مالی پیشرفته‌تری دارند.
چه کسانی بازار رمزارز را شکل می‌دهند؟
مطالعه‌ای تازه از رضایف و همکاران (۲۰۲۵) نشان می‌دهد که کاربران اولیه رمزارزها نقش مهمی در افزایش بازدهی و کارایی قیمت‌ها دارند، در حالی که ورود کاربران دیرتر می‌تواند نوسانات قیمتی را بیشتر کند. به‌عبارت دیگر، پذیرش اولیه باعث رشد سالم‌تر بازار می‌شود. در مجموع، پژوهش‌های دانشگاهی نشان می‌دهند که پذیرش رمزارزها در جهان کاملاً متغیر است، اما شاخص‌هایی مثل اعتماد، وضعیت اقتصادی، سطح توسعه و ساختار حکمرانی می‌توانند این روند را تا حد زیادی توضیح دهند. همچنین، نوع پذیرش نیز بر عملکرد بازار تأثیر دارد؛ یعنی هر نوع توجهی، لزوماً مفید نیست.
