شنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۹ – ۰۱:۱۵ یادداشت| قانونی برای تولید قدرت
مصوبه اخیر مجلس منطق قابل فهمی دارد.
اگر دشمن تعهداتش برای رفع تحریم ها که مردم را تحت فشار گذاشته (هر مقدار که نقش تحریم ها را در شرایط فعلی کشور موثر بدانیم)انجام نمی دهد با چه منطقی ما باید تمام تعهدات را انجام بدهیم؟
گروه سیاسی خبرگزاری فارس -مهدی فضائلی: مذاکره برخلاف ظاهر نه چندان دشوارش در نظر برخی،امر پیچیده و گاهی بسیار دشوار است.
در تعریفی،مذاکره را "هنر چانه زنی و رد و بدل کردن امتیاز" گفته اند و یک تعریف کاملتر، مذاکره را "چند وجهی می‌داند بین افراد یا گروه‌ها برای رسیدن به محیط تفاهم و درک مشترک به منظور رفع نقاط اختلاف و یا رسیدن به منفعت با نقاط اشتراک به وسیلهٔ تبادل امتیازات".
مذاکره در محیط آزمایشگاهی با انجام آن در یک محیط واقعی تفاوت های بسیار دارد در عین حال هر مذاکره اصول و قواعدی دارد که بی توجهی به این اصول آن مذاکره را یا بی نتیجه می گذارد و یا یک طرف کاملا" بهره مند و طرف دیگر بازنده از آن خارج می شود.
چند سالی است که مردم ما با موضوع مذاکره در فضای سیاسی درگیر و هر روز به بهانه ای مطالب و اظهار نظرهایی درباره آن می خوانند یا می شنوند.
شاید بتوان با قاطعیت گفت،در همه انواع مذاکره بخصوص مذاکرات سیاسی که برخی صاحب نظران آنرا از نوع مذاکرات سخت می دانند"قدرت" ابزار اصلی است.
و اگر بخواهیم دقیقتر در این باره صحبت کنیم درک طرف یا طرف های مقابل از "قدرت" شما، تعیین‌کننده است.
برای درک اهمیت این مساله، در برخی تألیفات مربوط به مذاکره به نمونه ای در جریان جنگ جهانی دوم اشاره شده است.
در رویارویی ارتش ژاپن با انگلیس در سنگاپور، فرمانده ارتش 2000 نفری ژاپن، در مذاکرات قبل از جنگ، وانمود کرد که 100 هزار نیرو در اختیار دارد و فرمانده ارتش 50 هزار نفری انگلیس نیز این موضوع را باور کرد و تسلیم ارتش ژاپن شد. در واقع سربازان ارتش ژاپن 2 هزار نفر بودند. درک اشتباه فرمانده انگلیسی از تعداد سربازان ژاپنی، او را مجبور به تسلیم کرد!
اگر این روزها مجددا" نقدهایی به مواضع و اظهار نظرهای برخی دولتمردان مطرح شده است و یا از مصوبه مجلس شورای اسلامی تحت "اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از منافع ملت ایران" حمایت می شود منطقش همین است.
خوشبختانه در حال حاضر اجماعی در خصوص روشن شدن سرنوشت تعهدات طرف مقابل در برجام و عدم هر نوع مذاکره جدید با آمریکا بین مسئولان کشور وجود دارد.
میزان تمایل و آمادگی برای مذاکره یا اصرار در به پایان رساندن مذاکره همچنین داشتن برگ های برنده برای چانه زنی در مذاکره همگی می‌تواند ابزار قدرت باشد.
بدیهی است که ذوق زدگی برای مذاکره در کنار سخن گفتن از ذخایر خالی قطعا" موضع ما را در برابر دشمن تضعیف می کند و کم اعتنایی به مذاکره در کنار تلاش و اهتمام و شجاعت برای حل مشکلات و برخورد عزت مندانه و معقول و تولید امتیاز در برابر دشمن موجب تولید قدرت می شود.
مصوبه اخیر مجلس منطق قابل فهمی دارد.
اگر دشمن تعهداتش برای رفع تحریم ها که مردم را تحت فشار گذاشته (هر مقدار که نقش تحریم ها را در شرایط فعلی کشور موثر بدانیم)انجام نمی دهد با چه منطقی ما باید تمام تعهدات را انجام بدهیم؟
اگر طرف مقابل حاضر به انجام تعهداتش شد فبها و اگر نشد ما هم تعهدات غیر الزامی و داوطلبانه خود را ادامه نمی دهیم.
کجای این منطق قابل فهم نیست؟!
سخن پایانی هم ضرورت انسجام و یکپارچگی در بین مسئولان و مردم است که قطعا" از ابزار قدرت است و پرهیز از تشتت و نزاع که موجب ضعف و فشل شدن.
قوی بودن با هر عقل سلیمی قابل درک و قابل دفاع است.
ایران قوی،کشور را در برابر تکانه ها،تحریم ها،تهدید هاو اقدامات مختلف دشمن مصونیت می بخشد.
انتهای پیام/
اخبار مرتبط
پر بازدید ها
پر بحث ترین ها
بیشترین اشتراک
بازار 
اخبار کسب و کار 
