Categories: سیاسی

‎آقای مسیح مهاجری به این دیکتاتوری رسانه‌ای پایان دهید!

يکشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۹ – ۱۵:۲۴ ‎آقای مسیح مهاجری به این دیکتاتوری رسانه‌ای پایان دهید!

آقای مهاجری مثل همه یاران رییس جمهور که تازه شریک غم مردم شده‌اند بدون اشاره به اینکه مشکلات معیشتی نتیجه عمل سیاسی او و همفکرانش در ۷ سال قبل بوده به سبقه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری اشاره کرده در حالی که او باید به این دیکتاتوری رسانه‌ای پایان دهد.

به گزارش خبرگزاری فارس، مهدی محمدی یادداشتی با عنوان «‎آقای مسیح مهاجری به این دیکتاتوری رسانه ای پایان دهید!» نوشت که در ادامه آمده است: ‎روزنامه جمهوری اسلامی درسرمقاله دیروز خود به قلم حجت الاسلام مسیح مهاجری با عنوان«رئیس‌جمهور نظامی، آری یا نه؟» به موضوع داغ این روزها یعنی حضور یک فرد با سبقه نظامی در راس دولت آینده پرداخته است.

‎فارغ از پرداختن به استدلال های موافقان یا مخالفان این طرح آن چه اهمیت دارد آن است که همین حالا مردم ایران مشغول چشیدن دستپخت ۷ سال قبل آقای مهاجری و یارانشان هستند که در همان روزگار با ساخت دوگانه «سرهنگ» و «حقوقدان» فرد مورد نظر خود را بر کرسی ریاست جمهوری نشاندند و چه خوب است حالا که ایشان فرصت سرمقاله نوشتن دارند قلم ایشان به جای تعیین تکلیف دوباره برای مردم ، شجاعت این را داشته باشد که بابت آن چه امروز نتیجه کار ایشان و دوستانشان است از مردم عذرخواهی کند.

آقای مهاجری مثل همه یاران دیروز و امروز رییس جمهور که حالا تازه شریک غم مردم شده اند سرمقاله اش را با پرداختن به مشکلات معیشتی مردم بدون اشاره به اینکه این مشکلات نتیجه عمل سیاسی او و همفکرانش در ۷ سال قبل بوده آغاز کرده است!‌

ایشان در این سرمقاله استدلال کرده اند «افراد نظامی با گذراندن سالیان زیادی از عمر خود در سازمان‌های نظامی و انتظامی طبعاً روحیه نظامی‌گری دارند و چنین روحیه‌ای با مدیریت مدنی و سیاسی سازگاری ندارد. این، برای آنان یک عیب نیست ، بلکه صحبت از عدم تناسب است . نظامیان، در چارچوب کاری که برعهده داشتند و دارند ممکن است خدمات مهمی به کشور کرده باشند ولی برای تصدی مشاغل دیگر مناسب نباشند.»

ایشان اما به این پرسش پاسخ نداده اند که به فرض صحت این ادعا نظرشان درباره حضور کرور کرور افراد با سابقه امنیتی در دولت کنونی چیست ؟‌ و آیا سبقه امنیتی داشتن ارجح بر سبقه نظامی برای پیشبرد مدیریت مدنی است ؟ حال آن که ایشان با این همه سابقه فعالیت ظاهرا پدیده نظامی بودن در جمهوری اسلامی را با پدیده نظامی بودن در ارتش سایر کشورها برابر می دانند و فهمشان از نظامی گری در حد پوشیدن لباس نظامی است .

‎هنوز سالگرد سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی فرا نرسیده و عجیب است که اهالی «تدبیر و امید» آنقدر کم حافظه شده باشند که طنین صدای حاج قاسم را وقتی درباره جوانان و مشکلات آن ها صحبت می کرد یا وقتی با تمام احساسش فرزند شهیدی را در آغوش می گرفت فراموش کرده باشند . ما هر چه گشتیم از یک مسوول دولتی چنین تصویری ندیدیم !
‎آقای مهاجری ؛ الگوی نظامی گری در جمهوری اسلامی حاج قاسم است. او پاسدار همه هویت سیاسی فرهنگی اجتماعی و اقتصادی انقلاب اسلامی بود نه صرفا پاسدار مرزهای زمینی، دریایی و هوایی.

مدیرمسوول روزنامه جمهوری اسلامی در استدلالی دیگر که البته به پیش گویی شبیه است فرموده اند «نظامیان اگر رئیس‌جمهور شوند، طبعاً در درجه اول از همکاران نظامی خود برای تصدی امور اجرائی استفاده خواهند کرد.»

این استدلال شاید در مورد حضور دوستان آقای مهاجری با سبقه امنیتی صادق باشد که بعد از به قدرت رسیدن تمامی رفقای امنیتی‌شان را گرد خود جمع کردند اما درباره یک رییس جمهور با سبقه نظامی به طور حتم نمی تواند صحیح باشد چرا که برای فردی که نظم و تخصص در تمامی شئون کاریش حکمفرما بوده رفیق بازی معنایی ندارد مگر آنکه آقای مهاجری سابقه حضور در جبهه ها و مقابله با دشمن بعثی را برای مسوولان کشور جزو سوابق نظامی به حساب بیاوردند که دیگر سخنی برای گفتن باقی نمی ماند.

درباره یادداشت آقای مهاجری ساعت ها می توان سخن گفت اما بهتر است ایشان به جای نسخه پیچی برای مردم – کاری که ۷ سال قبل کردند و امروز نتایجش را می بینیم – وقت و امکانات روزنامه جمهوری اسلامی که یادگار شهیدان رجایی و باهنر است را صرف انعکاس مشکلات و دردهای مردم کنند و از این دیکتاتوری رسانه ای همیشگی دست بردارند .

انتهای پیام/