سه‌شنبه ۳ فروردین ۱۴۰۰ – ۱۶:۵۵ مانیفست انتخاباتی جریان انقلاب
برای مهیا کردن میدان حضور فرد اصلح، بر نامزدهای انقلابی واجب است با از خودگذشتگی برای آنکه این تاریکی تا ۱۴۰۴ یا ۱۴۰۸ تداوم نیابد به اجماع و اتحاد برسند.
خبرگزاری فارس ـ یادداشت میهمان ـ سارا هوشمندی: حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در نخستین روز سال ۱۴۰۰، در فرمایشات مهمی، چند مورد از ویژگی‌های رئیس‌جمهور آتی را برشمردند و کسانی که قصد دارند چنین بار مهمی را بر دوش بکشند، نسبت به سنگینی آن زنهار دادند.
با اعتنا به پایان دوره رئیس‌جمهور فعلی در مرداد امسال و برگزاری انتخابات در ۳ ماه آتی(۲۸ خرداد)، تعدادی از سیاسیون برای برعهده گرفتن ریاست بر جمهور، اعلام آمادگی کرده یا در حال بررسی شرایط جهت نامزدی در انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری هستند.
این سوال که در میان نامزدهای بالقوه ریاست جمهوری سیزدهم، چه کسی «اصلح» است و برای حضور در این جایگاه، شایستگی دارد، سوالی فراگیر است. این پرسش البته در میان سران دولت و فتنه ۸۸ جایگاه چندانی ندارد، چرا که نگاه جاه‌طلبانه و قبیله‌ای سران اصلاحات بارها و‌بارها نشان داده است که منافع حزبی حرف اول را می‌زند. همان‌ها که یک روز بیشترین ناسزاها را نثار آقای رفسنجانی می‌کنند و روز دیگر، از وی حمایت کرده و آن مرحوم را «شخصیت برجسته» و نجات‌دهنده کشور معرفی می‌کنند.
یک روز آقای عارف را رئیس‌جمهور تراز اصلاحات می‌خوانند و در عرض چند روز وی را فردی «بی‌عرضه» دانسته و به کناره‌گیری از انتخابات وادارش می‌کنند؛ روزی روحانی را اصلاح‌طلب تمام‌عیار معرفی می‌کنند و وقتی در تمام شعارها و وعده‌ها ناکام می‌ماند و کشور را به وضع امروز می‌رساند، سعی می‌کنند با انتقادات تند، از وی فاصله گرفته و مدعی شوند شرایط امروز، حاصل حمایت آنها و تَکرار مکررشان برای رای‌آوری وی نیست!
به استناد نمونه‌های بسیار برای اصلاح‌طلبان حامی فتنه، مهم نیست کاندیدای شایسته‌تر کیست؛ بلکه مهم آن است که چه کسی آنها را در قدرت نگه می‌دارد. دیروز عارف را وادار به کناره‌گیری کردند تا روحانی – که حالا مدعی‌اند اصلاح‌طلب واقعی نیست! – رئیس‌جمهور شود و برای فردا هم منتظرند محمدجواد ظریف با آن سابقه درخشان برجام یا اسحاق جهانگیری نامزد شوند و اگر نشدند، حسن روحانی دیگری(علی لاریجانی) را وارد صحنه کنند.
ولی در میان اصولگرایان به مفهوم واقعی کلمه، یعنی توده‌های عظیم وفادار به انقلاب و نظام، دغدغه برای یافتن کاندیدای اصلح به طور جدی مطرح است چرا که از یکسو خود را ملزم می‌دانند با نظر مستقل و از روی تکلیف رای بدهند و از سوی دیگر نگرانند مانند سال ۹۲، تعدادی نامزد اصولگرا با نقاط ضعف و قوت متفاوت در صحنه حاضر شوند و هیچ یک از آنها به نفع نامزد واحد کنار نرود.
اما اصلاح‌طلبان با وجود اطلاع از فقدان پایگاه مردمی با توجه به مدیریت ضعیف روحانی و وزرایش، برای دستیابی به رای در خرداد ۱۴۰۰ و تداوم ۸ سال اخیر، به کدام نقطه چشم دوخته‌اند؟ این جریان ۲ تکه(متشکل از اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان) با توجه به شواهد موجود مانند نظرسنجی‌های انجام‌شده درباره میزان محبوبیت – بخوانید نفرت از – حسن روحانی و عملکرد دولت وی، امیدی به پیروزی ندارد؛ پس ماجرا چیست؟ در واقع اعتدال/ اصلاحات، هدف مورد نظر را در کسب رای بالا جست‌وجو نمی‌کنند، بلکه برای کسب این امتیاز، به پراکنده شدن دوباره آرای اصولگرایان چشم دوخته‌اند چرا که در صورت پراکندگی این آراء، اولا نامزد اصولگرا با رای پایین‌تری انتخاب می‌شود و ثانیا باز هم ممکن است داستان شیرین ۹۲(برای اصلاحات) و شکست دوباره جریان انقلاب به سود غربگرایان تکرار شود و کشور حداقل ۴ و حتی ۸ سال دیگر در قهقرای آزمون و خطای مذاکرات بی‌نتیجه دست و پا بزند.
جریان دولتی حاکم و حامیانش برای دور کردن آرای مردم از نامزد نهایی جریان انقلاب که ان‌شاءالله برای نجات آنها از وضع موجود خواهد آمد، بهار ۱۴۰۰ را به تطهیر عملکرد دولت و کارنامه‌سازی دروغین از افتضاح ۸ ساله‌شان به سر خواهند برد تا بار دیگر با نام و تابلویی به ظاهر متفاوت در قدرت باقی بمانند.
اکنون جا دارد نامزدهای جبهه انقلاب با عبرت‌گیری از ۸ سال قبل و صعود فردی نابلد مانند روحانی، این بار نه در زمان تبلیغات انتخابات بلکه از اکنون که هنوز مراحل ثبت‌نام نامزدها نیز آغاز نشده است، به این نکته حیاتی توجه کنند که نیاز امروز کشور برای برون‌رفت از وضعیت دشوار فعلی، همانگونه که رهبر حکیم انقلاب اشاره کردند،گزینه‌ی «اصلح»ی است که:
سنگینی کار را بدانید و متوجه باشید چه بار سنگینی را می‌خواهد به دوش کشد؛
مشکلات اساسی کشور را باید بدانید و برای حل آنها راهکار داشته باشد؛
اقتصاد و مسائل آن را بشناسد؛
امنیت کشور و موضوع آسیب‌های اجتماعی را بشناسد؛
سیاست خارجی و مواجهه با دنیا و فرهنگ و مسائل مربوط به آن را بشناسد؛
و با ایمان،مردمی، امیدوار، مدیر، دارای عملکرد انقلابی و جهادی، جوانگرا و معتقد به توانمندی‌ها و پتانسیل‌های داخلی و عدالتخواه واقعی باشد.
برای مهیا کردن میدان حضور چنین فرد اصلحی، بر نامزدهای انقلابی واجب است با از خودگذشتگی برای آنکه این تاریکی تا ۱۴۰۴ یا ۱۴۰۸ تداوم نیابد به اجماع و اتحاد برسند و مردم شریف ایران با تدقیق در صلاحیت نامزدها و سابقه و میزان توان و مجاهدت‌شان و انتخاب درست ، آینده کشور و نسل‌های دیگرمان را به خوبی ترسیم کنند.
انتهای پیام/
پر بازدید ها
پر بحث ترین ها
بیشترین اشتراک
بازار 
اخبار کسب و کار 
