به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، از روابط عمومی سازمان زیباسازی، امروز ۲۱ آبان‌ماه محفل شعر به مناسبت سالروز تولد نیما یوشیج به همراه رونمایی از تصاویر و دست‌نوشته‌های منتشر نشده از این شاعر، به همراه رونمایی از مجموعه اشعار طبری نیما یوشیج به مراقبت شراگیم یوشیج با حضور علاقه‌مندان و دوستداران نیما در خانه موزه نیما یوشیج برگزار شد.
در این مراسم کیک تولد به مناسبت ۲۱ آبان سالروز تولد شاعر با حضور شاعران و علاقمندان نیما یوشیج بریده شد و برای نخستین بار برخی از عکسه‌ای خانوادگی و دست‌نوشته‌های این شاعر به رونمایی رسید.
رضا باقری، مسئول خانه موزه نیما در این مراسم گفت: امروز ۲۱ آبان سالروز تولد پدر شعر نو پارسی است و پس از ۱۲۷ سال، گرد هم آمدیم تا تولد نیما را جشن بگیریم. خانه موزه نیما یوشیج در سال ۱۳۲۷ توسط نیما البته با پیشنهاد جلال و سیمین خریداری شد، اما با توجه به تنگنا‌های مالی نیما، تنها بخشی از این خانه ساخته و ساکن شد. نیما در این خانه ۱۱ سال سکونت داشت و اصلی‌ترین شعرهایش در آن سال‌ها را در همین‌جا سرود.
باقری اظهار کرد: پس از مرگ نیما و همسرش، شراگیم فرزند نیما با توجه به تنگنا‌های مالی این خانه را ۹۵ هزار تومان به یک سرهنگ بازنشسته می‌فروشد. خانه در سال ۱۳۸۰ ثبت ملی شد. در پی شکایت وراث به دلیل اینکه خانه به نام همسر نیما بود از فهرست آثار ملی خارج شد، اما در سال ۹۸ خانه توسط سازمان زیباسازی خریداری و تبدیل به موزه شد. ترمیم این خانه دو سال طول کشید و سه سالی است که ما از دوستداران نیما در این خانه پذیرایی می‌کنیم.
وی افزود: بسیاری از علاقه‌مندان سوال می‌کنند که چرا در خانه نیما وسیله‌های زندگی او نیست ولی در خانه سیمین و جلال هست؟ زیرا نیما در سال ۱۳۳۸ فوت می‌کند ولی مرحوم دانشور تا سال نود در قید حیات بود. از این رو خانه نیما وسایل شخصی کمتری دارد.
میثم زندی، نیماپژوه و مدیرعامل مؤسسه مردم‌نهاد فرهنگی هنری نیما در بخش دیگری از این مراسم گفت: نیما فراتر از یک شاعر برای ماست. او معمار اندیشه نوین است، شاید در وانفسایی که فیلسوف نداشتیم نیما به مثابه فیلسوف در قالب شعر افکار خود را بیان می‌کرد، ورود ما از یک فضای کلاسیک به نو و پدیدارشناسانه است و امروز بیش از هر زمان به شناخت نیما نیاز دارد.
وی ادامه داد: کم‌کاری‌هایی در این سال‌ها برای شناخت نیما انجام شده و این محل می‌تواند پاتوقی برای اهالی فرهنگ و هنر باشد. جای بسیاری از نیمادوستان و نیماپژوهان امروز خالی است و امید است این خانه مملو از دوستداران او باشد. نیما محل وفاق مازندانی‌ها و ایرانی‌هاست. متاسفانه پس از صد سال نیما و اندیشه‌هایش همچنان مغفول مانده است. سیاست‌گذران فرهنگی در کشور باید اندیشه‌های نیما را تقویت کنند.
زندی افزود: این خانه یک ورودی ندارد بلکه هر اتاق یک ورودی و یک خروجی دارد، این مربوط به نگاه نیماست. معماری این خانه نیز دویست سال از معماری ما جلوتر است. همه پدیده‌های ما می‌تواند تحت اندیشه نیما باشد، نباید جریانی نیما را مصادره کند، زیرا نیما محل وفاق است. متاسفانه ما نیما را مصادره کرده و به شکل مختلف در حال ارائه هستیم. نیما مختصات فکری مشخص دارد. اگر قرار است اتفاقی را برای نیما رقم بزنیم نباید با تفکرات سنتی به او رنگ و لعاب ببخشیم. او نحو زبان بومی خود را وارد شعر کرده است. او پایبند به نحو زبان است. موضوع نیما خیلی قابل بحث است و در کارگروه‌های تخصصی باید در این مورد صحبت کرد.
عیسی کاکویی، پژوهشگر و مؤلف نیز طی سخنانی گفت: نیما اهل تقابل نبود، او خود یک موضوع، مسیر و شیوه است. در مناظرات و جریان‌های فکری تلاش کردند او را در یک قالب قرار دهند، اما تفکر نیما در قالب نمی‌گنجد. نیما به سبک و سیاق خود که مورد پذیرش خیلی‌ها نبود موارد را مطرح می‌کرد. هر راهی را که انسان بتواند استعداد‌ها را در مسیر قرار دهد و دیگران را جلب کند ممکن است به طریق قدیم نباشد، ابزارها، تکنیک‌ها و شیوه‌ها متفاوت است.
