حرّ ریاحی گفت امروز به خدا قسم خود را مخیّر میان بهشت و دوزخ مییابم و به خدا سوگند اگر تیکه تیکه و سوخته شوم هیچ مقام و موقعیتی را بر بهشت بر نمیگزینم.
به گزارش مشرق، لحظه به لحظه ماجرای قیام حسینی و جریان کربلا پر از شور و احساس و معرفت و نیز سرشار از درس‌های عبرت‌آموز است، به گونه‌ای که می‌توان گفت کاروان حسینی، کاروانِ ارزش‌ها و کربلا چشمه ارزش‌هاست؛ ارزش‌هایی که هر کدام از آنها برای رسیدن به سعادت ابدی کافی است. ماجرای کاروان حسینی به ما آموخت زندگی واقعی یعنی در پناه حسین بودن، به خاطر حسین بودن و در عالی‌ترین درجه، حسینی شدن و حسینی زیستن.
حرّ بن یزید ریاحی از افرادی بود که هرچند دیر به این حقیقت رسید، اما زمانی که خداوند قلب او را با نور حقیقت روشن کرد، پای این حقیقت تا جان در بدن داشت، ایستاد و در این مسیر شربت شهادت را در پیشگاه مولای خویش نوشید و در جوار قرب الهی جای گرفت.
راوی می‌گوید پسر ریاحی، کم کم به حسین نزدیک می‌شد. «مُهاجر بن اوس» او را با وضع غیر عادی دیده، پرسید اراده کجا داری؟ آیا میخواهی بر حسینیان حمله کنی؟ حرّ، پاسخی نداد و همان وقت لرزه سختی اندامش را فراگرفته بود. مهاجر که وضع غیر عادی او را مشاهده میکرد اظهار کرد عمل امروز تو مرا به شک میاندازد. سوگند به خدا در هیچ کارزاری ترا مانند امروز بیمناک ندیده بودم و هر گاه از دلاورترین اهل کوفه از من بپرسند، غیر تو نمی‌گویم و امروز چه پیش آمده که ترا بر خلاف انتظار میبینم؟
حُرّ، پاسخ داد امروز به خدا قسم خود را مخیّر میان بهشت و دوزخ مییابم و به خدا سوگند اگر تیکه تیکه و سوخته شوم هیچ مقام و موقعیتی را بر بهشت بر نمیگزینم.
سپس اسب خود را به سوی حسین(ع) راند و دستها بر سر نهاده میگفت:
خدا مرا فدای تو کند من همان درمانده هستم که ترا از بازگشت به وطنت جلوگیری کردم و در طول راه، همه جا قدم به قدم با تو آمدم و نگذاردم از راه منحرف شوی و ترا در این مکان فرود آوردم و خیال نمیکردم این مردم حق جدّ ترا رعایت نکنند و ترا با این حال گرفتار کنند. به خدا سوگند اگر از هدف آنها باخبر بودم هیچ گاه چنان رفتاری با تو انجام نمی‌دادم اینک از در توبه و انابه درآمده و از خدا میخواهم از کرده من درگذرد. شما درباره توبه من چه نظری دارید، آیا توبه مرا میپذیرید؟ جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَنَا صَاحِبُکَ الَّذِی حَبَسْتُکَ عَن الرُّجُوعِ وَ سَایَرْتُکَ فِی الطَّرِیقِ وَ جَعْجَعْتُ بِکَ فِی هَذَا الْمَکَانِ وَ مَا ظَنَنْتُ أَنَّ الْقَوْمَ یَرُدُّونَ عَلَیْکَ مَا عَرَضْتَهُ عَلَیْهِمْ وَ لَا یَبْلُغُونَ مِنْکَ هَذِهِ الْمَنْزِلَةَ وَ اللَّهِ لَوْ عَلِمْتُ أَنَّهُمْ یَنْتَهُونَ بِکَ إِلَی مَا أَرَی مَا رَکِبْتُ مِنْکَ الَّذِی رَکِبْتُ وَ إِنِّی تَائِبٌ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی مِمَّا صَنَعْتُ فَتَرَی لِی مِنْ ذَلِکَ تَوْبَة
حسین(ع) فرمود: بله خدا توبه ترا میپذیرد؛ اینک فرود آی؛ فَقَالَ لَهُ الْحُسَیْنُ ع نَعَمْ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْکَ فَانْزِل.
حرّ سپس با اذن امام به عنوان اولین فرد از لشکر امام به دشمن هجوم برد و در این مسیر به شهادت رسید.
منبع:
*الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج2، ص100.
*اللهوف علی قتلی الطفوف / ترجمه فهری، ص103.
منبع: تسنیم
