برند عمومی چیست؟

نکات ویژه درباره برندهای عمومی

زمانی که پتنت یک داروی برنددار به پایان می‌رسد، امکان تولید نسخه عمومی (ژنریک) آن فراهم می‌شود. در آمریکا، که بخش عمده‌ای از پتنت‌های دارویی را ثبت می‌کند، مدت اعتبار پتنت معمولاً ۲۰ سال است. علاوه بر این، یک دوره انحصار برای دارو در نظر گرفته می‌شود که مدت آن بسته به نوع و کاربرد دارو متفاوت است.

پس از پایان دوره پتنت و انحصار، یک شرکت تولیدکننده می‌تواند نسخه عمومی از همان دارو را که از نظر شیمیایی با نمونه برنددار یکسان است، تولید کند. پس از اتمام دوره انحصار داروی عمومی، سایر شرکت‌هایی که بتوانند اثربخشی دارو را ثابت کنند نیز اجازه تولید نسخه مشابه آن را خواهند داشت.

برخی از شرکت‌های دارویی حتی خودشان نسخه عمومی از داروی برنددار خود را تولید می‌کنند یا این کار را به یک تولیدکننده دیگر واگذار می‌کنند. این کار به دلیل سیاست‌های شرکت‌های بیمه منطقی به نظر می‌رسد، زیرا در بسیاری از موارد، شرکت‌های بیمه تنها هزینه داروهای عمومی را پوشش می‌دهند. داروهای عمومی معمولاً ۸۰ تا ۸۵ درصد ارزان‌تر از داروهای برنددار هستند. به دلیل رقابت بالا، حاشیه سود تولیدکنندگان داروهای عمومی بسیار کم است. برآوردها نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۰، داروهای عمومی طی یک دهه حدود ۲.۲ تریلیون دلار صرفه‌جویی در هزینه‌های درمانی ایجاد کرده‌اند.

برندهای اختصاصی (Private Label)

نوعی از برندهای عمومی، برندهای اختصاصی فروشگاهی هستند که تحت نام یک فروشگاه خاص عرضه می‌شوند. این برندها که با نام‌های “برند فروشگاهی” یا “برند اختصاصی” نیز شناخته می‌شوند، گاهی در دو نسخه معمولی و لوکس به مشتریان ارائه می‌شوند.

انواع برندهای عمومی

برخی از فروشگاه‌های مواد غذایی و فروشگاه‌های ارزان‌فروش (dollar stores) به داشتن برندهای عمومی معروف هستند. محصولات عمومی که معمولاً در این فروشگاه‌ها یافت می‌شوند شامل:

• محصولات لبنی
• تنقلاتی مانند بیسکویت و چیپس
• کنسروهایی مانند سوپ، میوه و سبزیجات
• مواد غذایی خشک مانند پاستا و برنج

در داروخانه‌ها نیز انواع مختلفی از محصولات عمومی عرضه می‌شود، از جمله:

• داروهای مسکن
• شربت‌های سرفه
• محصولات نوزادان
• محصولات بهداشتی شخصی مانند شامپو، صابون، خمیردندان
• تجهیزات پزشکی مانند بانداژ و محلول‌های ضدعفونی‌کننده

تفاوت برندهای عمومی با برندهای معروف

برخی از برندهای معروف به مرور زمان آن‌قدر رایج شده‌اند که به‌عنوان نام عمومی شناخته می‌شوند. این اتفاق معمولاً زمانی رخ می‌دهد که یک شرکت حقوق انحصاری علامت تجاری خود را از دست بدهد یا نام برند آن‌قدر در مکالمات روزمره استفاده شود که به یک اصطلاح عمومی تبدیل گردد.

برخی از نمونه‌های شناخته‌شده عبارتند از:

• آسپرین: در بیش از ۸۰ کشور یک علامت تجاری است، اما در آمریکا به هر دارویی که حاوی استیل‌سالیسیلیک اسید باشد، آسپرین گفته می‌شود.
• دامپستر (Dumpster): در ابتدا نام تجاری یک نوع سطل زباله متحرک بود، اما امروزه به هر محصولی با این کاربری اطلاق می‌شود.
• زیپ (Zipper): ابتدا یک علامت تجاری شرکت B.F. Goodrich برای چکمه‌های لاستیکی بود، اما اکنون به همه انواع زیپ‌ها گفته می‌شود.
• پله برقی (Escalator): در ابتدا متعلق به شرکت Otis Elevator بود، اما اکنون به همه انواع دستگاه‌های مشابه گفته می‌شود.