به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی طلا و ارز و به نقل از کریپتواسلیت، کشورهایی که درگیر جنگ و درگیری‌های مسلحانه هستند، معمولاً از نظر مالی نیز جزو محروم‌ترین نقاط جهان به شمار می‌روند. جنگ باعث نابودی زیرساخت‌ها، افت کیفیت زندگی مردم و سقوط اقتصاد بومی می‌شود. در چنین شرایطی که بانکداری سنتی اغلب در دسترس نیست، دارایی‌های دیجیتال می‌توانند نقش حیاتی و جایگزین پول نقد را ایفا کنند.
بیت‌کوین (BTC) به‌عنوان نخستین رمزارز، توسط ساتوشی ناکاموتو طراحی شد تا امکان تراکنش مستقیم و بدون واسطه میان مردم فراهم شود. این ایده الهام‌بخش ظهور سایر ارزهای دیجیتال، به‌ویژه استیبل‌کوین‌ها شد؛ ارزهایی که در بسیاری از کشورهایی که از جنگ آسیب دیده‌اند، به آخرین امید برای انجام معاملات مالی تبدیل شده‌اند.
چرا رمزارز در کشورهای درگیر جنگ ضروری است؟
در جریان جنگ، نظام بانکی ممکن است به‌طور کامل مختل شود. بسیاری از کسب‌وکارها ناچار به مهاجرت به مناطق امن‌تر می‌شوند و آن‌هایی که باقی می‌مانند، خدمات خود را با قیمت‌های بسیار بالا عرضه می‌کنند. در نتیجه، بار مالی این شرایط بر دوش مردم می‌افتد. در این میان، مردم برای جبران این فشار اقتصادی، به بیت‌کوین، استیبل‌کوین‌ها و سایر رمزارزها روی می‌آورند. سرعت بالا، هزینه‌ی پایین و دسترسی آسان رمزارزها باعث می‌شود گزینه‌ای مناسب برای جابه‌جایی پول در اقتصادهای بحران‌زده باشند. همچنین، رمزارزها به کاربران کمک می‌کنند تا تحریم‌های بانکی غرب را دور بزنند و همچنان بتوانند ارزش مالی خود را منتقل کنند.
تلاش برای قانونی‌سازی رمزارزها
در کشورهایی مانند اوکراین و سوریه، دولت‌ها در حال حرکت به‌سوی قانون‌مند کردن رمزارزها هستند. این اقدام می‌تواند به رسمیت شناخته شدن دارایی‌های دیجیتال توسط نهادهای رسمی و افزایش اعتماد عمومی منجر شود. اوکراین در سال ۲۰۲۲ قانونی به‌نام «قانون دارایی‌های مجازی» تصویب کرد که به‌موجب آن، رمزارزها به‌عنوان دارایی قانونی شناخته شدند. طبق این قانون، بانک مرکزی اوکراین و کمیسیون بورس و اوراق بهادار این کشور مسئول نظارت بر بازار رمزارزها هستند. سوریه هنوز قانون مشخصی در این زمینه ندارد، اما در حال تدوین مقرراتی است که هدف آن احیای اقتصاد داخلی و جذب سرمایه خارجی است.
مزایای کلیدی رمزارز در مناطق جنگ‌زده
۱. دسترسی‌پذیری بالا: حتی در زمانی که بانک‌ها تعطیل یا نابود شده‌اند، رمزارزها همچنان قابل استفاده هستند.
۲. مقابله با تورم: استیبل‌کوین‌ها که حدود ۷۰٪ از تراکنش‌های روزانه رمزارز را تشکیل می‌دهند، با دلار آمریکا نسبت ۱ به ۱ دارند و می‌توانند از کاهش ارزش پول‌های ملی جلوگیری کنند.
۳. امکان تراکنش فرامرزی: با استفاده از رمزارز، کسب‌وکارها می‌توانند بدون نیاز به بانک‌ها یا واسطه‌ها، پرداخت‌های بین‌المللی انجام دهند.
۴. عدم نیاز به زیرساخت پیچیده: فقط با داشتن یک کیف‌پول دیجیتال و حداقل احراز هویت می‌توان به این سیستم‌ها دسترسی داشت؛ قابلیتی مهم برای جمعیت‌های بی‌خانمان یا بی‌دسترسی به بانک.
۵. بازار بزرگ و نقدشوندگی بالا: طبق داده‌های کوین‌مارکت‌کپ، تنها در یک روز بیش از ۶۶ میلیارد دلار استیبل‌کوین معامله شده و این یعنی توان بالای تسویه هر نوع تراکنش.
۶. فرصت‌های اقتصادی در سطح ملی: برخی کشورها از انرژی مازاد خود برای استخراج بیت‌کوین استفاده می‌کنند که می‌تواند به ایجاد شغل، درآمدزایی و جذب سرمایه کمک کند.
۷. ابزار جمع‌آوری کمک مالی: طبیعت غیرمتمرکز رمزارزها امکان جمع‌آوری کمک برای کشورها را فراهم کرده؛ برای نمونه، اوکراین توانسته حدود ۲۲۵ میلیون دلار ارز دیجیتال جمع‌آوری کند.
۸. پوشش در برابر ابرتورم: درحالی‌که تورم سالانه سوریه به طور میانگین به ۱۰۰٪ رسیده، ارزش بیت‌کوین طی چهار سال گذشته ۲۴۰٪ رشد داشته و نرخ تورم آن تنها ۱.۵٪ است.
اما معایب هم وجود دارد
همانند هر فناوری نوظهور، استفاده از رمزارزها در مناطق جنگ‌زده بدون ریسک نیست. یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها، استفاده احتمالی تروریست‌ها از این ابزار برای تأمین مالی است. به همین دلیل، نظارت‌های سخت‌گیرانه‌ای در چارچوب قوانین «مشتری‌شناسی» (KYC) و «مبارزه با پول‌شویی» (AML) اعمال می‌شود. از طرفی، نبود نظارت متمرکز می‌تواند بازیابی وجوه در صورت کلاهبرداری را دشوار کند. همچنین، زیرساخت دیجیتال ضعیف و سطح پایین سواد مالی در این مناطق، روند پذیرش را با چالش روبه‌رو می‌کند. با این حال، انعطاف‌پذیری بالای رمزارزها باعث شده تا به‌عنوان گزینه‌ای مناسب برای پاسخ‌گویی به مشکلات مالی در کشورهای جنگ‌زده و اقتصادهای تورمی شناخته شوند.
